File 02 - Μόνιμος Εργάτης Κομιστικής Ε.Ζ Μπόζας Παναγιώτης του Αντωνίου

Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να καταστήσει το επάγγελμα των φορτοεκφορτωτών κλειστό ελέγχοντας τον αριθμό, αλλά και τον συντεχνιακό χαρακτήρα του. Γι’ αυτό, απαγορεύει την εργασία σε εργάτες μη εφοδιασμένους με άδεια άσκησης του επαγγέλματος του φορτοεκφορτωτού, δηλαδή κατόχου βιβλιαρίου επαγγελματικής ταυτότητας. Χρειαζόταν ένας κρατικός φορέας ο οποίος θα αναλάμβανε να διαφυλάττει τις ροές και να ρυθμίζει τον χαρακτήρα του επαγγέλματος, ώστε να διατηρήσει κάποια επίπεδα ποιότητας. Ταυτόχρονα, θα μπορούσε να ενσωματώνει την παραδοσιακή πατερναλιστική λειτουργία των συντεχνιαζόντων επαγγελμάτων σε ένα ευρύ κρατικό πελατειακό δίκτυο. Με δύο νομοθετικά διατάγματα, πρώτα το 1928 και έπειτα το 1931, ρυθμίζονται οι φορτoεκφορτωτικές εργασίες σε όλα τα λιμάνια του κράτους. Σε κάθε λιμάνι συγκροτείται Επιτροπή Ρύθμισης των Φορτοεκφορτωτών υπαγόμενη στην Διεύθυνση Εργασίας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Η Επιτροπή Ρυθμίσεως Λιμένος Θεσσαλονίκης φαίνεται ότι λειτουργεί με τον Νόμο 3459/28.03.1928 ο οποίος κυρώνει την προηγούμενη νομοθεσία. Παράλληλα, συνίσταται Γραφείο Εργασίας Λιμένος το οποίο υπόκειται στην ΕΡΦΛ. Συγκεκριμένα, με βάση το ΠΔ/08.02.1932, συνιστάται στην Θεσσαλονίκη Γραφείο Εργασία Λιμένος το οποίο υπάγεται στην Επιτροπή Ρυθμίσεως Φορτοεκφορτώσεων Λιμένος Θεσσαλονίκης της οποίας αποτελεί βοηθητική υπηρεσία. Οι δύο αυτοί θεσμοί αναλαμβάνουν να ρυθμίζουν τα τιμολόγια και να παραχωρούν τις άδειες στις εργολαβικές ομάδες.
Με βάση τον Νόμο 3459 και το Νόμο 5167/ 21.7.1931, ως «φορτοεκφορτωτές» νοούνται τα πρόσωπα τα οποία προσλαμβάνονται με μισθό ή ημερομίσθιο ή με αμοιβή κατά μονάδα εργασίας από τους εργολάβους φορτοεκφορτώσεων, των πρακτόρων εμπορικών ατμόπλοιων ή από κάθε φορτωτή για να διενεργήσει μεταφορές, φορτώσεις / εκφορτώσεις, παραδόσεις / παραλαβές εμπορευμάτων ή διαφόρων άλλων ειδών στις προκυμαίες, τις αποθήκες, τα εργοστάσια ή καταστήματα πάνω σε ή προερχόμενα από φορτηγίδες και πλοία. Σύμφωνα με το Νομοθετικό Διάταγμα/ 17.03.1926 το οποίο κυρώνεται το 1928, στις φορτοεκφορτώσεις εμπορευμάτων στα διάφορα λιμάνια του Κράτους απαγορεύεται η εργασία στους εργάτες οι οποίοι δεν είναι εφοδιασμένοι με την άδεια άσκησης του επαγγέλματος του φορτοεκφορτωτή. Κατά την εκκαθάριση των ήδη υπαρχόντων εργατών φορτοεκφορτώσεως προτιμώνται μέχρι τη συμπλήρωση του ανώτερου προσδιορισμένου ορίου αριθμού εργατών:
α) οι στρατολογικώς εν τάξει Έλληνες υπήκοοι,
β) οι άγοντες ηλικία άνω των 18 ετών.
γ) όσο αποδεδειγμένα ασκούν το επάγγελμα του φορτοεκφορτωτή πριν από την 1 Ιανουαρίου 1925,
δ) όσοι δεν ασκούν άλλο επάγγελμα ή δεν γνωρίζουν άλλη τέχνη ή δεν έχουν ατομική περιουσία,
ε) όσοι δεν έχουν σωματική ή πνευματική βλάβη ή ανικανότητα η οποία καθιστά δυσχερή ή επικίνδυνη για αυτούς την εξάσκηση του επαγγέλματος του φορτοεκφορτωτή,
στ) όσοι έχουν καταδικαστεί για παράβαση του άρθρου 22 του Ποινικού Νόμου.
Αργότερα σύμφωνα με το ΝΔ 1254/31.10.1949, ισχύουν οι 2 πρώτες πρώτες προϋποθέσεις, αλλά σε σχέση με τη δεύτερη προϋπόθεση το συγκεκριμένο όριο ηλικίας δεν ισχύει για όσους εφοδιάστηκαν βιβλιάριο επαγγελματικής ταυτότητας με βάση τις διατάξεις του Νόμου 5167/32. Προστίθεται γ) "να είναι σωματικώς ικανοί προς εργασία, βάσει βεβαιώσεως ιατρού του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή άλλης δημόσιας αρχής", δ) να μην έχουν καταδικαστεί για αδικήματα που επισύρουν τις κυρώσεις των άρθρων 22 και 24 του Ποινικού Νόμου. ε) "Να μην ασκούν έτερον κύριον επάγγελμα και να μη κέκτηνται επαρκή ατομικήν περιουσία" και τέλος προστίθεται "να είναι εφωδιασμένοι δια του κατά Νόμον πιστοποιητικού νομιμοφροσύνης."
Σύμφωνα με το Νομοθετικό Διάταγμα/ 17.03.1926, όποιος επιθυμεί να ασκεί το επάγγελμα του εργολάβου φορτοεκφορτώσεων υποβάλλει σχετική δήλωση στο αρμόδιο Λιμεναρχείο και λαμβάνει δελτίο ταυτότητα του οποίου ο τύπος καθορίζεται από το Λιμεναρχείο. Στην Θεσσαλονίκη η δήλωση υποβάλλεται στον επόπτη ή επιθεωρητή εργασίας, ενώ το δελτίο προσυπογράφεται από το Λιμεναρχείο. Με βάση το Νόμο 1473/07.08.1950,
Με το Νόμο 5344/26.3.1932, καθορίζεται ο αριθμός και οι φορτηγίδες που επιτρέπεται να εργαστούν στο λιμάνι, ενώ απαγορεύεται η εγγραφή νέων ή μετεγγραφή από άλλο λιμάνι. Με άλλο νόμο τη ΕΖΘ αποκτά το δικαίωμα να ρυθμίζει, να διενεργεί εποπτεία της φορτοεκφόρτωσης και της διαμετακίνησης.

Η Επιτροπή Ρύθμισης των Φορτοεκφορτώσεων 1934 εισηγείται και με απόφαση του γενικού Διοικητή Μακεδονίας ισχύει ότι η φορτοεκφόρτωση όλων γενικά εμπορευμάτων ανατίθεται στους εργάτες φορτοεκφορτωτές του Ελεύθερου Λιμανιού απαγορεύοντας την ανάμιξη άλλων ξένων προσώπων. Μόνο σε περίπτωση παραμονής των εμπορευμάτων πάνω από μία εβδομάδα μπορεί να διενεργηθεί η φορτοεκφόρτωση από τους εργάτες της Κομιστικής Υπηρεσίας της ΕΖΘ, πλην των σιτηρών τα οποία ανεξαρτήτως χρονολογίας εισόδου θα φορτώνονται από τους φορτοεκφορτωτές του Ελεύθερου Λιμανιού.

Η ΕΡΦΛΘ διαθέτει τη δική της Επιτροπεία αποτελούμενη από 8 μέλη, στελέχη του κράτους, του εμπορικού κόσμου και δύο εκπροσώπους των λιμενεργατών. Οι δύο πρώτοι εκπρόσωποι των λιμενεργατών ήταν οι Γεώργιος Αφεντούλης και Ιωάννης Μπούρας. Ο Γιακώβ Μόλχο εκπροσώπησε το Εμπορικό Επιμελητήριο και ο Ηλίας Βρετάκος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου. (Μακεδονία, 3/1/1933) Διευθυντής του Γραφείου Εργασίας Λιμένος και πρόεδρος της επιτροπείας της ΕΡΦΛΘ αναλαμβάνει ο εκάστοτε λιμενάρχης. Πρώτος λοιπόν διευθυντής και πρόεδρος της επιτροπείας ανέλαβε ο επιλιμενάρχης Αθανάσιος Τσεμπερόπουλος. (Μακεδονία, 18/5/1934) Νέος πρόεδρος της ΕΡΦΛΘ και διευθυντής του Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας Λιμένος Θεσσαλονίκης ανέλαβε στις αρχές του 1935 ο νέος επιλιμενάρχης Αναστάσιος Μιχόπουλος ο οποίος από τον Απρίλιο του ίδιου έτους ανέλαβε και την προεδρία του ΛΤΘ.

Η σύσταση της ΕΡΦΛΘ σήμαινε περιορισμό των φορτοεκφορτωτών με αποτέλεσμα να χρειαστεί να αποζημιώσει όσους δεν θα συνέχιζαν να εργάζονται. Για την κάλυψη της αποζημίωσης, τον Ιούλιο του 1934 η ΕΡΦΛΘ ζήτησε δάνειο από το ΛΤΘ. Τελικά, το Ταμείο Πρόνοιας Υπαλλήλων ΕΖΘ δέχτηκε να παρέχει δάνειο υπό την εγγύηση του ΛΤΘ.
Το 1970 η Ελευθέρα Ζώνη και Λιμένας Θεσσαλονίκης μετονομάζεται σε Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια απλή μετονομασία, αλλά για την ολοκλήρωση μιας πορείας «εκσυγχρονιστικής» θεσμικής μετεξέλιξης της οργάνωσης της λιμενικής εργασίας γεγονός που καθιστά την ίδρυση του νέου οργανισμού τομή.Η δεύτερη σημαντική διάταξη είναι η κατάργηση της Επιτροπής Ρυθμίσεως Φορτοεκφορτώσεων Λιμένος Θεσσαλονίκης και η μεταβίβαση όλων των αρμοδιοτήτων της, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όπως και ειδικών λογαριασμών στον ΟΛΘ. Εξαιρείται μόνο η διαιτητική επίλυση διαφορών η οποία προκαλείται από την εφαρμογή ή ερμηνεία των τιμολογίων και κανονισμών του οργανισμού. το έργο αυτό αναλαμβάνει συγκεκριμένη Επιτροπή Διαιτησίας. Ο οργανισμός αναλαμβάνει την διαχείριση όλων των πόρων από τις εισπράξεις υπέρ των φορτοεκφορτωτών, αρχιεργατών και σημειωτών και τις υποχρεώσεις καταβολής δώρων εορτών και επιδόματος άδειας προς αυτούς. Ως εκ τούτου, το προσωπικό της ΕΡΦΛΘ μεταβιβάζεται στον ΟΛΘ.

Με το ΠΔ 197/9.5.1988 ονομάζεται Τμήμα Διοίκησης Εργατικού Δυναμικού ΟΛΘ υπαγόμενο στην Διεύθυνση Διοικητικού ΟΛΘ.