Μαυρογορδάτος Μιχαήλ

Μέλη Διοίκησης

Μαυρογορδάτος Μιχαήλ

• Μικές

Γέννηση: 1891 Ανάληψη θέσης: 1923-4-23 Αποχώρηση: 1932-5-5 Απεβίωσε:1972-6

Ο Μιχαήλ (Μικές) Μαυρογορδάτος ήταν ναυτικός πράκτορας και διαπρεπής φιλοβενιζελικός πολιτευτής, βουλευτής και υπουργός σε αρκετές κυβερνήσεις. Συνέβαλε καθοριστικά αρχικά στη δημιουργία της Ελευθέρας Ζώνης Θεσσαλονίκης και κατόπιν του Λιμενικού Ταμείου Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα, συμμετείχε στην πρώτη περίοδο επιτροπείας ΕΖΘ στις 23 Απριλίου 1923 ως κυβερνητικού εκπροσώπου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Ο Μαυρογορδάτος απέτυχε να εκλεγεί αντιπρόεδρος λαμβάνοντας 4 ψήφους, έναντι 7 ψήφους του Γεωργακόπουλου. Στις 30 Απριλίου του 1925 θα εκλεγεί μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Επιτροπείας.

Τον Μάιο του 1925 θα προκύψει ζήτημα για το δικαίωμα του κυβερνητικού επιτρόπου να συμμετέχει στην Επιτροπεία με ψήφο. Ο πρόεδρος θα εξηγήσει ότι η θέση του Κυβερνητικού επιτρόπου η οποία δημιουργήθηκε για να αναπληρώσει την καταργηθείσα θέση του αντιπροσώπου του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας δεν συνεπαγόταν και αφαίρεση των κεκτημένων δικαιωμάτων του αντιπροσώπου αυτού. Το ερώτημα ωστόσο θεωρείται βάσιμο κατά το μέλος της Επιτροπείας Βασίλη Δημητρίου και κυβερνητικό επίτροπο των Σιδηροδρόμων γιατί δεν είναι λογικό ο ελεγχόμενος και ο ελεγκτής να είναι το ίδιο πρόσωπο. Σε επόμενη Συνεδρία θα αποσαφηνιστεί ο χαρακτήρας του κυβερνητικού επιτρόπου. Συνεχίζει να έχει το δικαίωμα ψήφου με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα της 23 Φεβρουαρίου 1923. Προκρίθηκε όμως ο τίτλος του Κυβερνητικού Επιτρόπου διότι η φύση και η αρμοδιότητα της Ζώνης απαιτούσε Επίτροπο της Κυβέρνησης καλύτερα παρά αντιπρόσωπο ορισμένου μόνο υπουργείου. Με αυτόν τον τρόπο αντιπροσωπεύονται στη Επιτροπεία όλες οι οργανώσεις και οι υπηρεσίες οι οποίες έχουν σχέση προς τη φύση του νομικού προσώπου της ΕΖΘ του οποίου η αρμοδιότητα είναι αναμφισβητήτως κρατική. Ο Μαυρογορδάτος θα επανεκλεγεί μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής στις 8 Οκτωβρίου 1925. Στις 3 Δεκεμβρίου 1925 θα εκλεγεί Β΄ Αντιπρόεδρος με 4 ψήφους. Παρότι θα δηλώσει πως η εκδήλωση αυτή της εμπιστοσύνης της Επιτροπείας τον συγκινεί, δεν θα δεχθεί τη θέση και θα παραιτηθεί. Τον Φεβρουάριο του 1926 θα λήξει η θητεία του ως κυβερνητικός επίτροπος στην ΕΖΘ, αλλά θα καταφέρει να έχει την εύνοια του δικτατορικού καθεστώτος και να ανανεωθεί. Τον Μάιο του 1926 θα γίνουν νέες αρχαιρεσίες για τη διοίκηση της ΕΖΘ. Ο Μαυρογορδάτος δεν θα αναλάβει τότε κάποιο πόστο. Τον Σεπτέμβριο του 1926 όμως θα εκλεγεί και πάλι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Ο Μαυρογορδάτος Μιχαήλ συμμετείχε στην δεύτερη και τρίτη περίοδο επιτροπείας ΕΖΘ και αργότερα στην πρώτη περίοδο επιτροπείας ΛΤΘ στις 27 Ιανουαρίου 1930.

Παραιτήθηκε από μέλος της επιτροπείας του ΛΤΘ και ΕΖΘ στις 5 Μαΐου 1932 για να πολιτευθεί στις ερχόμενες εκλογές στις οποίες και εκλέχτηκε. (Πρακτικά ΛΤΘ, 66η Συνεδρία, πρώτος τόμος, 5/5/1932)
Ο Γρηγοριάδης κατά τις αρχαιρεσίες της ΕΖΘ και μετά την εκλογή του αναφέρει μεταξύ άλλων στις ευχαριστίες του: " Εν τέλει εκφράζω τη λύπην μου επί τη προσεχή αποχωρήσει του παλαιού συνεργάτου κ. Μαυρογορδάτου, αλλά και την χαράν του δια την επιτυχή αντικατάστασίν του δια του κ. Μελισσινού. Επαναλαμβάνω τας ευγνώμονας ευχαριστίας προς άπαντας δια την γενομένην αυτώ τιμήν". Στη συνέχεια ο Ιωάννης Λαζαρίδης, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος και μέλος της Επιτροπείας, ο οποίος προήδρευε στην συνεδρίαση των αρχαιρεσιών πήρε το λόγο και "εξ ονόματος απάντων των μελών εκφράζει την λύπην αυτών επί τη προσεχώ αποχωρήσει του Κυβερνητικού Επιτρόπου κ Μαυρογορδάτου, μέλλοντος να πολιιτευθή". Εξαίρει αυτόν για τις πολύτιμες υπηρεσίες του προς την ΕΖΘ τον παρακάλεσε ως πολιτευόμενος να μη ¨παύση ενδιαφερόμενος δια την πρόοδον της Ζώνης". Ο Μαυρογορδάτος πήρε το λόγο με τη σειρά του: "Εκφράζω την βαθείαν συγκίνσηιν δια την εκουσίαν μου αποχώρησιν, η επίσπευσα, ουχί διότι μου το επέβαλον ο νόμος, αλλ΄εκ λόγων μάλλον ηθικών θέσει προτιθέμενος να πολιτευθώ, δεν θα ήθελα να νομισθή ότι αναμειγνύεται εις την πολιτικήν ο Οργανισμός ον επιβλέπει ο κυβερνητικός Αντιπρόσωπος, ανατρεπομένης ούτω μίας μακράς παραδόσεως καθ' ην ούτος ετηρήθη συστηματικώς μακράν της πολιτικής. Εκφράζω τας θερμάς μου ευχαριστίας προς άπαντα τα Μέλη δια την παραχεθείσαν ούτω συνδρομή κατά την εκτέλεσιν των καθηκόντων του. Διαβεβαιώ δ' ότι και εκτός του οργανισμού ευρισκόμενος, ουδέποτε θα παύσω παρακολουθών μεθ' ενδιαφέροντος τας υποθέσεις του. Παρακαλώ να με χρησιμοποιείτε πάντοτε ως προσωπικώς θεράποντα των συμφερόντων του Οργανισμού, με τη βεβαιότητα ότι θα διαθέσω πάσας τας δυνάμεις μου προς εξυπηρέτησιν αυτού."

Προς τιμήν του Μαυρογορδάτου, η Επιτροπεία της ΕΖΘ οργάνωσε γεύμα στο Ξενοδοχείο Μεντιτερρένεαν. Συμμετείχαν τα μέλη των δύο Επιτροπείων, ο διευθυντής και ο υποδιευθυντής της ΕΖΘ κ.α Ο Σταύρος Γρηγοριάδης εξέφρασε με θερμά λόγια τη λύπη του για την αποχώρηση. Εξύμνησε το έργο του στην ΕΖΘ και ευχήθηκε να προσφέρει την υπηρεσία του στην πατρίδα με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Μασαλία, Ινδίες, Αθήνα, Θεσσαλονίκη

Γεννήθηκε στην Μασσαλία το 1891 και ήταν γιος του Ιάκωβου Μαυρογορδάτου, γόνου της ομώνυμης χιώτικης οικογένειας, και της Αικατερίνης Ράλλη, της γνωστής οικογένειας εμπόρων από την Σύρο. Το 1917 παντρεύτηκε με την Σοφία Δέλτα, δεύτερη κόρη του Στέφανου και της Πηνελόπης Δέλτα.
Γράφτηκε στο Ναυτικό Επιμελητήριο το 1925 και πρακτόρευε την Εταιρία Asiatic Petroleum co Ltd και ορυκτέλεαι των επιχειρήσεων Shell από Αγγλία, OSSAG από Αμβούργο και Astra Romana. Το γραφείο του αρχικά στεγαζόταν στη Στοά Μαλλάχ. Σε νεαρή ηλικία εργάσθηκε στις επιχειρήσεις Ράλλη στις Ινδίες. Συνεργάστηκε στις επιχειρήσεις με το σύγγαμβρό του Αλέξανδρο Ζάννα, μέλος της μεγάλης οικογένειας βιομηχάνων και εμπόρων, ο οποίος είχε παντρευτεί την Βιργινία Δέλτα, πρωτότοκη των της οικογένειας Δέλτα. Ο Μαυρογορδάτος εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Η οικία του βρισκόταν στο Καραμπουρνάκι, όπου βρίσκεται σήμερα η οδός Σοφούλη, δίπλα ακριβώς από την οικία Ζάννα. Χρημάτισε επίσης πρόεδρος της ΧΑΝΘ και η γυναίκα του Σοφία στη ΧΕΝΘ.

Ο Μαυρογορδάτος το 1932 εκλέχθηκε γερουσιαστής με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Κατόπιν το 1936 εκλέχθηκε βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Συμμετείχε στη Βαλκανική Διάσκεψη Άγκυρας (1931) και στη Διακοινοβουλευτική Διάσκεψη στη Ρώμη (1934). Το 1941 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1945 διατέλεσε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Πλαστήρα και το 1945-1946 υφυπουργός Γενικής Διοίκησης Θράκης στις κυβερνήσεις Σοφούλη (1945) και Πουλίτσα (1946). Το 1946 επανεξελέγη βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Το 1947-1948 διατέλεσε υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως και το 1949-1950 υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Διομήδη. Απεβίωσε τον Ιούνιο του 1972.

Την πρώτη περίοδο της δραστηριότητας της Επιτροπείας της ΕΖΘ, πριν τη λειτουργία της Ζώνης, αναλαμβάνει τις επαφές με τα διάφορα υπουργεία για την έκδοση των αναγκαίων διαταγμάτων σχετικά με την έναρξη των εργασιών της, όπως οι απαλλοτριώσεις, τα όρια της ΕΖΘ κ.α. Θα εκπροσωπήσει συχνά την Επιτροπεία σε διαπραγματεύσεις με άλλους φορείς, όπως η Γαλλική Εταιρία συνήθως μαζί με τον Βασίλη Δημητρίου, το Γ΄ Σώμα Στρατού, ενώ θα μεσολαβεί σε θέματα που προκύπτουν με τη Γενική Διοίκηση. Για τα ζητήματα της ανταλλαγής αποθηκών και οικοπέδων με τον Στρατό θα έχει απευθείας συνομιλίες με τον στρατηγό Οθωναίο. Ο πρόεδρος της ΕΖΘ Στ. Γρηγοριάδης θα ευχαριστήσει πολλές φορές τον Μαυρογορδάτο «για τις πολλαπλές και πολύτιμες υπέρ της ΕΖΘ υπηρεσίες του». Πράγματι, συχνά με δική του προσπάθεια η ΕΖΘ επιτυγχάνει τους σκοπούς της, π.χ. με δικές του ενέργειες στα 1923 η δαπάνη για τη νέα σιδηροδρομική γραμμή θα βαρύνει το δημόσιο και όχι την ΕΖΘ. Το 1924, παρίσταται στο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου, για να μεταφέρει τα συγχαρητήρια της Επιτροπείας και να εκθέσει όλα τα ζητήματα της ΕΖ τα οποία η κυβέρνηση δεσμεύθηκε να ενδιαφερθεί και να τα επιλύσει. Και πάλι θα δεχθεί τις ευχαριστίες για τις πολύτιμες ενέργειές του. Τον Ιούλιο του 1925 θα προσκληθεί μαζί με τον πρόεδρο Στ. Γρηγοριάδη από το νέο υπουργό Οικονομικών Γεώργιο Κοφινά για ζητήματα της Ζώνης σχετικά με τις απαλλοτριώσεις. Για τις απαλλοτριώσεις περιουσίας Ισπανών πολιτών θα έχει τον Αύγουστο του 1928 συνομιλίες με τον Ισπανό πρέσβη. Στην αντιπαράθεση της ΕΖΘ με τους ναυτικούς πράκτορες για τα δικαιώματα κομιστικής εκφόρτωσης από τη θάλασσα θα στηρίξει την ΕΖΘ. Ο Μαυρογορδάτος θα αναλάβει να προετοιμάσει το σχετικό πρόγραμμα για εγκαίνια τη Ζώνης της 18ης Οκτωβρίου 1925.

Το 1925 θα ασκήσει κριτική στην Επιτροπεία για τις καθυστερήσεις στη λειτουργία της Ζώνης προκαλώντας αναστάτωση στις διαδικασίες της και την απειλή παραίτησης του Διευθυντή. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Σαράτση ανέλαβαν να εξακριβώσουν τις θέσεις που πρέπει να δημιουργήσει η έναρξη της λειτουργίας της Ζώνης και η μελέτη του τρόπου της κάλυψής τους «δι επιλογής μεταξύ των υποβαλλόντων σχετικάς αιτήσεις δια την πρόσληψιν ως υπαλλήλων». Την εκτέλεση της διαδικασίας θα αναλάβει όμως ο Διευθυντής της Ζώνης. Στη συζήτηση για τον αριθμό του προσωπικού θα υποστηρίξει πως μόνο το κατάλληλο και επαρκές προσωπικό θα εξυπηρετεί ικανοποιητικά και γρήγορα τις ανάγκες του εμπορίου. Φαίνεται πως τον Μάιο του 1925 θα έρθει σε αντιπαράθεση με τον Αλέξανδρο Κράλλη για το ζήτημα αυτό οδηγώντας τον τελευταίο σε παραίτηση.
Σε δύσκολη θέση θα βρεθεί την περίοδο της δικτατορίας του Θεόδωρου Πάγκαλου. Θα παραμείνει κυβερνητικός επίτροπος και μάλιστα θα εκπροσωπήσει την Επιτροπέια μαζί με τον πρόεδρο Γρηγοριάδη στη συνάντηση με τον πρόεδρο της κυβέρνησης Πάγκαλο, όταν αυτός θα επισκεφθεί την Θεσσαλονίκη. Θα εκθέσουν «εις αυτόν εν ολίγοις τα της πορείας της Ζώνης», και θα παρακαλέσουν «αυτόν όπως τιμήση δια της παρουσίας του τα εγκαίνια της Ζώνης.» Ωστόσο, στη συνέχεια θα κληθεί να υπερασπιστεί κυβερνητικές επιλογές με τις οποίες εμφανώς δεν συμφωνεί π.χ. τις πιέσεις του εργολάβου κομιστικής υπηρεσίας ο οποίος είναι επιλεγμένος από τη δικτατορική κυβέρνηση και διεκδικεί βελτίωση στις τιμές των φορτοεκφορτωτικών εργασιών. Μάλιστα, σε κάποιο ζήτημα θα μειοψηφήσει σε βάρος του εργολάβου. Θα μεταβεί μαζί τα μέλη της Επιτροπείας Κωνσταντίνο Σαράτση και Αλέξανδρο Κράλλη στον πρωθυπουργό για να υπερασπιστεί τις θέσεις της Επιτροπείας και θα ζητήσουν νομοθετική παρέμβαση για την αναθεώρηση των τιμών. Για άλλη μια φορά, τον Νοέμβριο του 1926 θα βρεθεί σε δύσκολη θέση να καλύψει επιλογές της Γενικής Διοίκησης με τις οποίες διαφωνεί, όταν θα ακυρωθεί ο διαγωνισμός για την ανάδειξη νέου εργολάβου Κομιστικής Υπηρεσίας και θα ζητηθεί να επαναληφθεί ο διαγωνισμός με τη συμμετοχή όσων οι αιτήσεις τους είχαν απορριφθεί. Τότε, θα δηλώσει πως «η ΓΔ ή το κράτος έχουν εκ του νόμου το δικαίωμα του ελέγχου και της ακύρωσης αποφάσεων της Επιτροπείας ή του νομοθετών αυεπαγγέλτω επί των ζητημάτων της ΕΖΘ», αλλά θα αναρωτηθεί για τη σκοπιμότητα αυτής της απόφασης και θα ζητήσει διευκρινήσεις.

Στα τέλη του 1925, θα έρθει σε σύγκρουση με το μέλος της επιτροπείας Ιακώβ Μόλχο ο οποίος εκνευρισμένος διαμαρτύρεται διότι κατά τας συνεδρίες «δεν τον αφήνουν να ομιλήσει ενώ τα λοιπά μέλη εκφράζουν τας γνώμες τους. Συγκεκριμένα, κατηγορεί τον Μαυργορδάτο ότι τον διακόπτει «και ερωτά εν τοιάυτη περιπτώσει αν διοική ο κ. Μαυρογορδάτος.» Ο πρόεδρος Στ. Γρηγοριάδης θα υπερασπιστεί τον Μαυργορδάτο λέγοντας πως «είναι τυπικώτατος και ευπρεπέστατος κατά τας συζητήσεις,» και πως ουδέποτε «απέβλεπε να τον θίξη ή να τον διακόψη εκ προθέσεως.» Στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπείας, ο Μαυρογορδάτος θα υποβάλει την παραίτησή του, αλλά μετά τις απαραίτητες εξηγήσεις του Μόλχο και τις πιέσεις του προέδρου θα αναιρέσει την απόφασή του. Στο τέλος ο Μαυρογορδάτος θα υποχωρήσει απέναντι στις αιτιάσεις του εργολάβου και εκφράζοντας τις προθέσεις της κυβέρνησης θα δηλώσει «πως έχουν το καθήκον να προβούν στην αναθεώρηση των τιμών.» Την ίδια περίοδο θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να διαχειριστεί την απόφαση της στρατιωτικής κυβέρνησης να εγκατασταθούν στρατιωτικές αποθήκες στα δυτικά της Ζώνης και θα αναλάβει απευθείας διαπραγματεύσεις με τον στρατηγό Οθωναίο. Τέλος, στις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο οικονομικών θα επιτύχει την οικονομική στήριξη τη Ζώνης. Συγκεκριμένα, το κράτος θα αναλάβει «την υποχρέωση αναγραφής στον προϋπολογισμό ετήσιας χορήγησης στην Ζώνη 1 εκατομμυρίου δραχμών.»

Θα συμμετάσχει μαζί με το μέλος της Επιτροπείας Αλέξανδρο Κράλλης σε συζητήσεις με το υπουργείο Εξωτερικών εν όψει της έναρξης διαπραγματεύσεων με την σερβική κυβέρνηση το 1925, ενώ και πάλι θα έρθει σε δύσκολη θέση όταν η υπογραφείσα ελληνοσερβική συμφωνία τον Αύγουστο του 1925 θα δυσαρεστήσει την Επιτροπεία καθώς επεκτείνει τα όρια της Γιουγκοσλαβικής Ελευθέρας Ζώνης. Ο Μαυρογορδάτος την περίοδο των διαπραγματεύσεων με τους Σέρβους θα μεταβεί στην Αθήνα και θα ενημερώνει με τηλεγραφήματα της Επιτροπείας για τις εξελίξεις. Σε αυτά θα πληροφορήσει πως «ουδεμία υστέρησις ικανότητος [της Ζώνης] θα επέλθη μετά τας υπογραφείσας συμβάσεις, τουναντίον ως με βεβαιούν δια ληφθεισών αποφάσεων θέλει εκπληρώσει τελείως σκοπόν δι ον προορίσθαι στοπ. Συμβάσεις ως με πληροφορούν δεν θα έχωσι όιαν φοβείσθε επίδρασιν επί της Ζώνης και συνεπώς φρονώ λόγω ανωτέρω μέτρων ανησυχίας υμών δεν δικαιολογούνται.» Τα πράγματα θα εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά όμως και όταν οι εφημερίδες θα δημοσιεύσουν το περιεχόμενο της Σύμβασης, η Επιτροπεία θα αναστατωθεί κρίνοντας ότι ουσιαστικά υπονομεύεται η λειτουργία της ΕΖΘ. Ο Μαυρογορδάτος θα επικοινωνήσει απευθείας με τον Υπουργό Εξωτερικών, θα παρουσιάσει τις διαφορετικές γνώμες της επιτροπείας και της Γενικής Διοίκησης και θα ζητήσει το Υπουργείο να συζητήσει με τον πρόεδρο της ΕΖΘ. Ωστόσο, η πρότασή του δεν θα γίνει δεκτή. Ο Μαυρογορδάτος σκέφθηκε να υποβάλλει την παραίτησή του, αλλά τελικά δεν το έκρινε χρήσιμο καθώς δεν θα είχε κανένα πρακτικό αντίκρισμα.

Στις αρχές του 1927 θα ενημερώσει την κυβέρνηση για το πρόγραμμα των νέων έργων της ΕΖΘ. Θα επιτύχει την έγκρισή τους. Μάλιστα, ο υπουργός Συγκοινωνιών προτίθεται να έλθει στη Θεσσαλονίκη με επιτελείο μηχανικών για να συζητήσει και μετά της επιτροπείας τα του προγράμματος ζώνης.

Ως κυβερνητικός εκπρόσωπος συμμετείχε στην Επιτροπεία της ΕΖΘ και ανέλαβε ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις με την Γαλλική Εταιρεία για την σύσταση του ΛΤΘ και την μεταβίβαση του λιμένα στο νέο οργανισμό. Το 1930 συμμετείχε στην Επιτροπεία του ΛΤΘ επίσης ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Συνέβαλε καθοριστικά στην εκκίνηση, συνομιλίες και τον σχεδιασμό των λιμενικών έργων διαμεσολαβώντας ανάμεσα σε κυβέρνηση και φορείς του λιμένα. Συγκεκριμένα, είχε καθοριστικό ρόλο στις διαδικασίες και τις συνομιλίες με την Γαλλική Εταιρία για την ανάθεση του έργου της σύνταξης των μελετών των λιμενικών έργων. Στη μεγάλη σύσκεψη τον Απρίλιο του 1931 για τη χωροθέτηση του νέου λιμένα αντιτάχθηκε στην πρόταση για την κατασκευή νέας προβλήτας στα ανατολικά της υπάρχουσας, κυρίως για καλαισθητικούς λόγους. Υποστηρίζει τη διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος μέχρι την κατασκευή του νέου λιμένα στον οποίο θα πρέπει να συγκεντρωθεί όλη η νέα κίνηση. Η υπάρχουσα λεκάνη, δηλαδή αυτή που σχηματίζει τη λεωφόρο Νίκης, θα μπορεί να χρησιμοποιείται για τα ιστιοφόρα και τα ακτοπλοϊκά ατμόπλοια. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να κατασκευαστεί νέα προβλήτα για τα ιστιοφόρα πλοία και άρα θα εξοικονομηθούν περίπου 60 εκατομ. δρχ. (Πρακτικά ΛΤΘ, πρώτος τόμος, 38η Συνεδρίαση, 16/4/1931)

Παρότι ο Μαυρογορδάτος θα αποχωρήσει από τη διοίκηση των δύο επιτροπειών θα παρακολουθεί τα θέματα του λιμένα της Θεσσαλονίκης και θα παρεμβαίνει όταν τα πράγματα λαμβάνουν πολιτική διάσταση και αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπιστεί το δικό του έργο που ουσιαστικά αποτελούσε τον σχεδιασμό για τα λιμενικά έργα. Η νέα πολιτική ηγεσία της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας υπό τον Φίλιππο Δραγούμη θα αλλάξει πολιτική για το λιμένα Θεσσαλονίκης Συγκεκριμένα, ο γενικός γραμματέας της ΓΔΜ και κυβερνητικός επίτροπος Δημήτρης Ηλιάδης αμφισβήτησε τόσο τον σχεδιασμό όσο και τη δυνατότητα χρηματοδότησης. Εκτός από τις τοποθετήσεις του στην επιτροπεία του ΛΤΘ, σε δημόσια παρέμβασή του στην εφημερίδα Νέα Αλήθεια ανέφερε πως δεν υπάρχει οριστικό σχέδιο διαμόρφωσης του λιμένα. Ο τότε γερουσιαστής Μ. Μαυρογορδάτος παρέμβηκε στην εφημερίδα Μακεδονία προσδίδοντας πολιτική διάσταση στη διαφωνία. Εκεί υποστήριξε πως υφίσταται «πρόγραμμα γενικών έργων» και «έργων εκτελεστέων εντός βραχείας προθεσμίας» αναγνωρίζοντας ως εκκρεμότητα μόνο την επίλυση του ζητήματος του λιμένα ιστιοφόρων. Συγκεκριμένα, «γενικώς προβλέπονται εις τα σχέδια οι αναγκαίοι κυματοθραύσται, θέσεις δια την εναποθήκευσιν ανθράκων, μεταλλευμάτων, εγκατάστασιν και βενζίνης και θέσεις δια την κατασκευήν δεξαμενών των οποίων θα έχη ανάγκην ένας συγχρονισμένος λιμήν». Επίσης, «προβλέπεται πλήρες δίκτυον οδών και σιδηροδρομικών γραμμών». Ωστόσο, αναγνωρίζει πως «το τι εξ όλων αυτών θα εκτελεσθή είναι ζήτημα οικονομικής αντοχής και υπόκειται εις ιδιαιτέραν μελέτην αναλόγως του διαθεσίμου κεφαλαίου». Για το ζήτημα του λιμένα ιστιοφόρων που αποτελούσε το κυριότερο σημείο αντιπαράθεσης υποστήριξε τη λύση τη χρησιμοποίηση «του νυν υφισταμένου λιμένος ή μεγάλου μέρους αυτού δια την ισιτιοπλοΐαν και ακτοπλοΐαν», εφόσον θα κατασκευαστεί καινούργιο. Τέλος, αναφέρεται στη μελέτη της Έρσαν η οποία θα μπορούσε να συμπληρωθεί.

1) Με βάση το άρθρο 2 του ΝΔ "περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του νόμου 390 της 17 Νοεμβρίου 1914 "περί Ελευθέρας Ζώνης εν Θεσσαλονίκη", ΦΕΚ τ.Α, 1/3/1923" Στην Επιτροπεία της ΕΖΘ συμμετέχει ως μέλος ο " εις αντιπρόσωπος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας".
2) Με βάση το άρθρο 1 του Νόμου 4463 "Περί Συστάσεως εν Θεσσαλονίκη Λιμενικού Ταμείου" ΦΕΚ, Α, 25/1/1930, η Επιτροπεία του Λιμενικού Ταμείου αποτελείται από τα ίδια μέλη της Επιτροπείας της ΕΖΘ.

ναυτικός πράκτορας,
κυβερνητικός επίτροπος ΕΖΘ και ΛΤΘ,
μέλος Επιτροπείας ΕΖΘ και ΛΤΘ

Επιτροπεία ΛΤΘ (από 1930-1-27 έως 1953-12-5)

Επιτροπεία ΕΖΘ (από 1923-3-1 έως 1953-12-5)

Μελισσινός Κωνσταντίνος (ανάληψη θέσης: 1932-5-11 Αποχώρηση: 1933-6-28)

Historical Archive of ThPA S.A.

ΔΙΠΚΑΕ (ΝΦΠΟ)

Revised

Minimal

Δημιουργήθηκε από τον Κώστα Παλούκη, υπεύθυνο Ιστορικού Αρχείου ΟΛΘ Α.Ε. στις 2021-11-18, αναθεωρήθηκε στις 2022-7-20.
Αναθεωρήθηκε στις 03/10/2022 από Σκόνδρα Χριστίνα, φοιτήτρια Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης,

• Greek

• Greek

1. Μιχαήλ Μαυρογορδάτος: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82
2. Επαύλεις Ζάννα και Μαυρογορδάτου στη Θεμ Σοφούλη: https://archive.saloni.ca/143
3. Ο Ναυτιλιακός Πρακτορειακός Κόσμος 1908-2008, εισαγωγή στην ιστορία των ναυτικών πρακτόρων της Θεσσαλονίκης, Σύλλογος Ναυτικών Πρακτόρων Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2008
4. Ευφροσύνη Ρούπα- Ευάγγελος Χεκίμγολου, Η ιστορία της Επιχειρηματικότητας στην Θεσσαλονίκη, Μεγάλες Επιχειρήσεις και Επιχειρηματικές Οικογένειες, τ.Γ, Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 136.
5. Μακεδονία, 1932-5-16
6. Μακεδονία, 1934-2-28