Υπηρεσία Βεβαιώσεως Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ

Υπηρεσία Οργανισμού

Υπηρεσία Βεβαιώσεως Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ

• Τμήμα Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ (1930-1938)

από 1935-3-26 έως 1953-12-5

Ο Λιμενικός Φόρος Ξηράς Θεσσαλονίκης ήταν εργολαβική υπηρεσία του ΛΤΘ κατά το μεσοπόλεμο, μια μορφή εξωτερικής υπηρεσίας με σκοπό την είσπραξη του Λιμενικού Φόρου Ξηράς ο οποίος είχε θεσπιστεί με το Προεδρικό Διάταγμα 14/9/1928 «Περί εισπράξεως λιμενικών φόρων».
Σύμφωνα με τα πρακτικά του ΛΤΘ είχε κατοχυρωθεί ανάμεσα σε εμπόρους και ΛΤΘ η πρακτική του υπολογισμού του ΛΦΞ με βάση το βάρος και όχι με βάση το είδος του εμπορεύματος, αν και ο εργολάβος είχε τη δυνατότητα να εφαρμόσει το νόμο και να επιβαρύνει με πρόσθετα βάρη τους εμπόρους. Η συμβατική αυτή φορολογία καθιερώθηκε από το ΛΤΘ ύστερα από τη διαπίστωση της αδυναμίας της κατά νόμο εφαρμογής της είσπραξης του ΛΦΞ λόγω αντιστάσεων του εμπορικού κόσμου απέναντι στην επιβολή αυτού του φόρου με αποτέλεσμα τις δυσχέρειες στην αναλυτική εξακρίβωση του εξαγόμενου φορτίου και τις καθυστερήσεις στις αποστολές. Τότε καθιερώθηκε κατόπιν δοκιμαστικών παρατηρήσεων ο περίπου μέσος όρος της κατά τον νόμο αναλυτικής φορολογίας. Τον Σεπτέμβριο του 1934 τέθηκε από το ΛΤΘ στο Υπουργείο η πρόταση να προσαρμοστεί η νομοθεσία στην υπάρχουσα πρακτική και πράγματι ψηφίστηκε σχετικός νόμος.

Όταν ο νέος οργανισμός λειτουργίας του ΛΤΘ θα κατατεθεί τον Μάρτιο του 1935, θα συσταθεί Τμήμα Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ και θα αποτελεί εξάρτημα του Λογιστηρίου.

Στις 14 Απριλίου 1935 πλειοδότης του ΛΦΞ για το νέο έτος ανακηρύχθηκε ξανά ο Ιωάννης Γιαννάκης. Αυτή τη φορά προσέφερε 2.250.000 δρχ, ενώ το 1934 ήταν 2.005.000. Συνολικά, η προσφορά απέδιδε 245.000 δρχ παραπάνω σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Και πάλι οι εκπρόσωποι του εμπορικού κόσμου μέσω του Κράλλη υποστήριξαν πως πρόκειται για επαχθή φόρο. Ωστόσο, ο αρτιεκλεχθείς τότε πρόεδρος του ΛΤΘ Αναστάσιος Μιχόπουλος ανέφερε πως το ΛΤΘ δεσμεύεται από το νόμο και πως δεν δύναται να χάσει ένα τέτοιο έσοδο. Ο Μιχόπουλος επίσης σημειώνει πως εάν ο ΛΦΞ εισπραχθεί από το ΛΤΘ, θα ζημιωθεί καθώς «ως γνωστό» δεν είναι δυνατόν να ασκήσει τόση αυστηρή εποπτεία όπως ο ενοικιαστής. Συγκεκριμένα, μάλιστα την προηγούμενη χρονιά, παρότι υπήρχε ενοικιαστής, εντοπίστηκαν πολλά κρούσματα κλοπών από μέρους των υπαλλήλων τα οποία θα αυξηθούν εάν δεν υπάρχει ενοικιαστής. Τελικά, η Επιτροπεία του ΛΤΘ αποφάσισε να επαναπροκηρύξει την εκμίσθωση με το ποσό των 2.250.000 δρχ.

Με τον "Οργανισμό Υπηρεσιών του ΛΤΘ" που κατατέθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1938 ονομάστηκε Υπηρεσία Βεβαιώσεως Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ και θα αποτελεί εξάρτημα του Λογιστηρίου του Τμήματος Οικονομικών Υπηρεσιών.

λιμένας Θεσσαλονίκης

υπηρεσία ΛΤΘ

Με τον "Οργανισμό Υπηρεσιών του ΛΤΘ" που κατατέθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1938, η Υπηρεσία Βεβαιώσεως Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ ασχολείται με τη βεβαίωση και είσπραξη των λιμενικών φόρων "επί των δια ξηράς και δια παντός μέσου εισαγομένων και εξαγομένων εμπορευμάτων και προϊόντων καθώς και το φόρο "επί των ταχυδρομικώς και αεροπορικώς εισαγομένων και εξαγομένων δεμάτων" σύμφωνα με τους κείμενους νόμους.

Η είσπραξη των λιμενικών φόρων γινόταν μέσα από τα περισσότερα από 20 φυλάκια. Αυτά βρίσκονταν διάσπαρτα κατά μήκος της παλαιάς παραλίας όπου ελλιμενίζονταν μικρά ιστιοφόρα πλοία, αλλά και σε διάφορα άλλα σημεία της πόλης, όπως στον σιδηροδρομικό σταθμό. Σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα 14/9/1928 «περί εισπράξεως λιμενικών φόρων» οι τακτικοί εισπράκτορες του ΛΤΘ απασχολούνται με σκοπό την είσπραξη του φόρου. Ωστόσο, επειδή αυτοί δεν επαρκούσαν ο ενοικιαστής προσλάμβανε και άλλους για λογαριασμό του.

Οι τακτικοί εισπράκτορες, οι οποίοι ήταν 15, σύμφωνα με το διάταγμα δεν επιβάρυναν τον ενοικιαστή. Ωστόσο, το ΛΤΘ με τις συμβάσεις του επιβάρυνε τον ενοικιαστή. Όταν δεν υπάρχει ενοικιαστής φόρου ξηράς και μέχρι να ανακηρυχθεί κάποιος μέσω διαγωνισμού, ο φόρος ξηράς βεβαιώνεται και εισπράττεται από το ΛΤΘ απευθείας δια μέσω των 15 υπαλλήλων. Επειδή όμως δεν επαρκούσαν προσλαμβάνονταν και έκτακτοι ο μισθός των οποίων κατά την προκήρυξη δεν θα επιβάρυνε τον μελλοντικό ενοικιαστή. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΛΤΘ Βασίλη Δημητρίου ήταν δυσχερής η «εξ ιδίου προσωπικού είσπραξις» καθώς «απαιτεί πολυάριθμον προσωπικόν εισπρακτόρων και εποπτών» λόγω των πολλών φυλακίων. Επίσης, η Επιτροπεία του ΛΤΘ θεωρεί πως το προσωπικό του δεν μπορεί να «υπαχθή υπό τους αυτούς όρους εργασίας εις τους οποίους υποβάλλεται το προσωπικόν ενός ιδιώτου εργολάβου, το οποίον υποχρεούται να διανυκτερεύη και διαιτάται εντός των φυλακίων». Σε περίπτωση πλήρους ανάληψης της είσπραξης εκ μέρους του ΛΤΘ θα έπρεπε να προσλάβει 25 υπαλλήλους. Συνοψίζοντας, οι υπάλληλοι ΛΦΞ ήταν μόνιμοι και έκτακτοι και υπάγονταν στον εργολάβο Λιμενικών Φόρων ο οποίος εκμίσθωνε το έργο.

Ωστόσο, για κάποιο διάστημα, ακόμη και το σύνολο της είσπραξης των φόρων, μπορούσε να γίνεται απευθείας από τον οργανισμό. Αρχικά, η συλλογή των φόρων διεκπεραιωνόταν από 6 εισπράκτορες του ΛΤΘ μόνο στο φυλάκιο του Σιδηροδρομικού Σταθμού, καθώς θεωρείται σπουδαιότερο και με μεγαλύτερες εισπράξεις, ενώ στα υπόλοιπα η είσπραξη ανατίθεται σε εργολάβους. Αυτό το σύστημα θεωρήθηκε πιο οικονομικό για τον οργανισμό, ενώ το ΛΤΘ διατηρούσε το δικαίωμα να υποδεικνύει στον εργολάβο τα πρόσωπα που απασχολούνταν ως εισπράκτορες. Οι εισπράξεις των λιμενικών φόρων του οικονομικού έτους 1930-1931 ανήλθαν στις 14.147.131 δραχμών, λίγα περισσότερο από τα προϋπολογισθέντα 14.011.092 δραχμές.

Το ΛΤΘ διατηρούσε το δικαίωμα να ελέγχει με δικούς του επόπτες τους υπαλλήλους του εργολάβου. Σε περίπτωση λανθασμένου υπολογισμού από εργολαβικό υπάλληλο, αυτός θα απολύεται και το ΛΤΘ θα του υποβάλλει μήνυση για την καταβολή προστίμου ύψους 500 δρχ., ενώ την κύρια ευθύνη αναλαμβάνει ο εργολάβος. Οι εισπράκτορες του Λιμενικού Φόρου Ξηράς υποπίπταν όχι σπάνια σε παραβάσεις, με αποτέλεσμα η εποπτική υπηρεσία του ΛΤΘ να συστήνει παρατηρήσεις και τιμωρίες. Εφόσον ο υπάλληλος δεν συμμορφωνόταν, το ζήτημα έφτανε στην επιτροπεία του ΛΤΘ. Σε μία τέτοια περίπτωση, η Επιτροπεία επέβαλλε σε υπάλληλο των Λιμενικών Φόρων Ξηράς τιμωρία διήμερης αργίας. Ωστόσο, όταν το 1934 ξανατέθηκε το ζήτημα της επιβολής προστίμων εξαιτίας παραπτωμάτων διαφόρων υπαλλήλων, αμφισβητήθηκε το θεσμικό δικαίωμα του ΛΤΘ να επιβάλει τέτοιες ποινές καθώς μπορούσε μόνο να τους απολύσει. Τελικά, η Επιτροπεία αποφάσισε να δώσει αυτό το δικαίωμα στον διευθυντή του ΛΤΘ. Τον Αύγουστο του 1934, ο νέος ενοικιαστής φόρων Ι. Γιαννάκης κατήγγειλε στο ΛΤΘ ότι έξι υπάλληλοι συνελήφθησαν ύστερα από αιφνιδιαστικό έλεγχο να υποπίπτουν σε «σοβαρές παραβάσεις ως καταχραστικές ανωμαλίες, αναγράφοντες ολιγώτερον των όσων πραγματικά εισπράττουν» υπονομεύοντας τα συμφέροντα τόσο του ενοικιαστή όσο και του ΛΤΘ. Για αυτό ζητάει την άδεια από το ΛΤΘ να αποσύρει τους συγκεκριμένους υπαλληλους. Τέλος, οι τέσσερις από αυτούς αρνήθηκαν να παραδώσουν τα διπλότυπα για τα χρήματα που είχαν εισπράξει και ζητάει από το ΛΤΘ να τους διατάξει για αυτό. Η επιτροπεία ανέθεσε τον διευθυντή να διενεργήσει σχετικές ανακρίσεις από τις οποίες προέκυψαν τα ίδια συμπεράσματα. Η Επιτροπεία αποφάσισε την οριστική απόλυση του ενός και την δίμηνη απόλυση των άλλων τριών. Ωστόσο, στις αρχές του 1935 αρχική απόφαση αναιρέθηκε με το σκεπτικό πως η τιμωρία ήταν παραδειγματική και έτσι ο απολυθείς απαναπροσλήφθηκε από 1/2/1935. Το Δεκέμβριο του 1934 προέκυψε νέα κατηγορία για άλλους δύο υπαλλήλους ΛΦΞ, ο ένας μετατέθηκε και ο άλλος δέχθηκε ποινή 15 ημέρες εκτός υπηρεσίας.

Σύμφωνα με το μοναδικό άρθρο του νόμου 1934 για το ΛΦΞ, η δια ξηράς μεταφερόμενη ή εξαγόμενη λιμενική φορολογία για τα μεταφερόμενα και εξαγόμενα είδη υπολογίζεται «ουχί εις ποσοστόν επί του δημοτικού δασμολογίου, αλλά ομοιομόρφως κατά χιλιόγραμμον τεμάχιον κατά τα καθορισθησόμενα δια Διαταγμάτων εκδιδομένων κατά τας περί λιμενικών φόρων διατάξεις.» Ως εκ τούτου, η λιμενική φορολογία «των από ξηράς εξαγομένων εμπορευμάτων και δια του ταχυδρομείου και των αεροπλάνων εξαγομένων δεμάτων» διαμορφώνεται ως εξής:
1) Εξαγόμενα δια μέσω του Σιδηροδρομικού Σταθμού περισσότερα από δύο εμπορεύματα σε γεμάτα βαγόνια δρχ 25 κατά τόνο μικτού βάρους
2) Εξαγόμενα δια μέσω του Σιδηροδρομικού Σταθμού περισσότερα από δύο εμπορεύματα σε γεμάτα βαγόνια σε τμηματικές αποστολές δρχ 35 κατά τόνο μικτού βάρους
3) Εξαγόμενα δια μέσω των φυλακίων με αυτοκίνητα, κάρρα και λοιπά μεταφορικά μέσα περισσότερα από δύο ειδών εμπορεύματα δρχ 35 κατά τόνο μικτού βάρους
4) Εξαγόμενα δια μέσω του ταχυδρομείου ή αεροπλάνου δέματα 70 λεπτά κατά χιλιόγραμμα μικτού βάρους

Προεδρικό Διάταγμα 14/9/1928 «Περί εισπράξεως λιμενικών φόρων».

Με βάση τον οργανισμό λειτουργίας του ΛΤΘ τον Μάρτιο του 1935, το Τμήμα Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ αποτελείται από: 1 Προϊστάμενο, 2 προϊσταμένους φυλακίων, 19 Εισπράκτορες. Με τον "Οργανισμό Υπηρεσιών του ΛΤΘ" που κατατέθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1938 η Υπηρεσία Βεβαιώσεως Λιμενικού Φόρου Ξηράς ΛΤΘ αποτελείται από1 Γραμματέα ή Λογιστή Α΄τάξης, 4 Γραμματείς ή Λογιστές Β΄τάξης, 22 Εισπράκτορες με μισθό Γραφέα Α΄ή Β΄τάξης.

Υπηρεσία Εκμεταλλεύσεως ΛΤΘ (από 1938-11-16 έως 1953-12-5)

Τμήμα Οικονομικών Υπηρεσιών ΛΤΘ (από 1938-11-16 έως 1953-12-5)

Γριζαγορίδης Σωτήριος (Πρόσληψη: 1935-4-1 Απόλυση: 1935-5-1)

Λιμενικό Ταμείο Θεσσαλονίκης (από 1930-1-27 έως 1953-12-5)

Λογιστήριο ΛΤΘ (από 1930-2-19 έως 1935-3-26, από 1938-11-16 έως 1953-12-5)

ΔΙΠΚΑΕ (ΝΦΠΟ)

Δημιουργήθηκε από τον Κώστα Παλούκη, υπεύθυνο Ιστορικού Αρχείου ΟΛΘ Α.Ε. στις 2021-10-15

• Greek

• Greek

Πρακτικά Επιτροπείας ΛΤΘ