Εμφανίζει 3 αποτελέσματα

Ο Γεώργιος Δημητριάδης ήταν Πολιτικός μηχανικός - Μηχανολόγος. Τα έτη 1915 και 1917 σπούδασε και έλαβε το δίπλωμα από το Universite Ecole d'Ingenieurs Lausanne. Την περίοδο 1917-1919 ανέλαβε Μηχανικός μελετών παρά τον I. Landry διευθυντή Σχολής Μηχανικών Λωζάνης. Την περίοδο 1919-1920 απασχολήθηκε στην Εταιρεία ΕΟΣ. στην Ελβετία. Το 1920 ανέλαβε Διευθυντής Υδραυλικών έργων Γενικής Διοικήσεως Θράκης. Την περίοδο 1927-1930 υπήρξε Τεχνικός σύμβουλος Ελληνικής Αντιπροσωπείας ΚΤΕ. Την περίοδο 1927-1932 ανέλαβε Τεχνικός σύμβουλος Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από 1924 κι έπειτα ήταν Συνδιευθυντής Τεχνικής Εταιρείας "Αδελφοί Δημητριάδη" την οποία διατηρούσε με τον αδελφό του Ιωάννη Δημητριάδη, διαπρεπή αρχιτέκτονα μηχανικό της πόλης. Από 1928 κι έπειτα ανέλαβε Τεχνικός πραγματογνώμονας πρακτορείου Αγγλικού Lloyd Θεσσαλονίκης. Φαίνεται πως διατηρούσε σχέσεις με το Λαϊκό Κόμμα. Για αυτό το λόγο, ανέλαβε προσωρινά Επιθεωρητής Διευθύνσεως Σιδηροδρόμων Υπουργείου Συγκοινωνιών στη θέση του Βασίλειου Δημητρίου μετά την καταστολή του κινήματος του 1935 στο οποίο ο τελευταίος φαίνεται πως είχε εμπλοκή. Με την εξομάλυνση των πολιτικών πραγμάτων ο Δημητριάδης αποχώρησε από την Υπηρεσία. Πάντως, στο ίδιο πλαίσιο ανέλαβε και τη θέση του Δημητρίου στην επιτροπεία ΕΖΘ και ΛΤΘ. Η τελευταία του παρουσία στην επιτροπεία ΕΖΘ ήταν στις 8 Μαΐου 1935.

Στα 1930, η Επιτροπεία αναμένει από το Υπουργείο το νέο οργανισμό λειτουργίας, καθώς δεν προβλέπεται η θέση διευθυντή και για αυτό το λόγο καθυστερεί ο διορισμός μέχρι να βρεθεί νομικός τρόπος. Για την θέση προτάθηκε ο Μιχαήλ Καλογερόπουλος, χωρίς τελικά η πρόσληψη να προχωρήσει. Το θέμα της πρόσληψης Διευθυντή θα επανέλθει στα τέλη του 1933. Ενώ σε άλλα Λιμενικά Ταμεία δεν προβλέπεται τέτοια θέση, θεωρείται πως η περίπτωση του ΛΤΘ είναι ιδιαίτερη λόγω του προνομίου της εκμετάλλευσης του λιμένα. Επίσης, η νομοθεσία για τα λιμενικά ταμεία και ιδιαίτερα για το ΛΤΘ θεωρείται ατελής, ώστε να στηρίζονται σε αυτήν. Επιπλέον, το ΛΤΘ βαρύνεται με πολύ μεγαλύτερο όγκο εργασίας σε σχέση με άλλα μεγάλα λιμενικά ταμεία της χώρας. Τελικά, αποφασίστηκε ο διορισμός διευθυντή με πλειοψηφία 8-4. Η μειοψηφία έκρινε περιττή τη θέση με το επιχείρημα ότι το ΛΤΘ λειτουργεί εξαιρετικά. Η Επιτροπεία θεώρησε ως αναγκαία προσόντα για τη θέση την καλή γνώση της γαλλικής γλώσσας, απολυτήριο Γυμνασίου ή πτυχίο Δημόσια; Εμπορικής Σχολής και πολυετή κοινωνική δράση. Ο μηνιαίος μισθός ορίστηκε τα 7000 δρχ.
Δεν υπήρξε δημόσια προκήρυξη της θέσης με το σκεπτικό ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα δέχονταν εκατοντάδες αιτήσεις με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Ο μόνος που διαφώνησε με τη λογική αυτή ήταν ο αντιπρόεδρος Σασαγιάννης, αλλά η πρότασή του έλαβε τρεις ψήφους έναντι 8. Ο μοναδικός υποψήφιος ήταν ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Μακεδονικά Νέα, βουλευτής μέχρι το 1932 της βενιζελικής παράταξης και παράγοντας του Άρη, Πέτρος Λούβαρης. Η πρόσληψη του νέου Διευθυντή έγινε στις 7 Φεβρουαρίου 1934. Το 1935, του δόθηκε γενναία αύξηση, συνολικά λάμβανε 10000 μηνιαίως, διότι είχε επιβαρυνθεί με επιπλέον φόρτο εξαιτίας της προσεχούς έναρξης των έργων.
Ο Σωτήριος Κουκίδης διετέλεσε Διευθυντής επί μακρά περίοδο. Προσλήφθηκε στο ΛΤΘ στη 1 Μαρτίου 1936. Στις 12 Αυγούστου 1942 ανέλαβε τα καθήκοντα του Διευθυντή Εκμετάλλευσης του ΛΤΘ. Στις 20 Δεκεμβρίου 1944 απομακρύνθηκε από τη Διεύθυνση Εκμετάλλευσης του ΛΤΘ κατόπιν διαταγής της Διοικητικής Επιτροπής Μακεδονίας. Στις 24 Ιανουαρίου 1945 αναλαμβάνει εκ νέου καθήκοντα του Διευθυντή Εκμετάλλευσης ΛΤΘ. Με τη συγχώνευση ΛΤΘ και ΕΖΘ συνέχισε να είναι διευθυντής ΛΤΘ μέχρι την αλλαγή του οργανογράμματος με αυτή την ιδιότητα συμμετέχει στις Συνεδριάσεις της ΕΖΛΘ.

Με βάση το Ν 4463/25.1.1930 "συνιστάται εν Θεσσαλονίκη Λιμενικόν Ταμείον". Αποτελείται υπό των εκάστοτε προσώπων των αποτελούντων την Επιτροπείαν της Ελευθέρας Ζώνης Θεσσαλονίκης."