Σακελλαρίου Αλέξανδρος

Μέλη Διοίκησης

Σακελλαρίου Αλέξανδρος

Γέννηση: 1887-1-1 Ανάληψη θέσης: 1926-9-24 Αποχώρηση: 1926-10-29

Ο Αλέξανδρος Σακελλαρίου (1 Ιανουαρίου 1887 – 7 Ιουλίου 1982) ήταν Έλληνας ναύαρχος και πολιτικός, αρχηγός του Βασιλικού Ναυτικού την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Την 1η Ιουλίου 1947 του απονεμήθηκε το ανώτατο ελληνικό πολεμικό παράσημο, ο Σταυρός Ταξιαρχών του Αριστείου Ανδρείας, σε ένδειξη αναγνώρισης του ρόλου του κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε στη Μάνδρα Αττικής. Εισήχθη στη Ναυτική Ακαδημία το 1902 και αποφοίτησε από εκεί το 1906. Υπηρέτησε στο Βασιλικό Ναυτικό κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Το 1918 εκδιώχθηκε από το Ναυτικό εξαιτίας της αρνητικής του στάσης απέναντι στους βενιζελικούς κατά τον Εθνικό Διχασμό. Όπως έγινε με πολλούς άλλους βασιλόφρονες αξιωματικούς, κατατάχθηκε ξανά στο Ναυτικό τη δεκαετία του 1920. Το Μάρτιο του 1935, έχοντας φτάσει πλέον στο βαθμό του Αντιναυάρχου, ήταν διοικητής των ναυτικών δυνάμεων που εστάλησαν με σκοπό την καταστολή της απόπειρας πραξικοπήματος από βενιζελικούς αξιωματικούς. Μετά την καταστολή του πραξικοπήματος, υπηρέτησε ως πρόεδρος του Στρατοδικείου που δίκασε τους στασιαστές αξιωματικούς και εν συνεχεία προήχθη σε αρχηγό της Διοίκησης του Στόλου. Από τη θέση αυτή διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο κατά το κίνημα του Κονδύλη τον Οκτώβριο του 1935, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας. Κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ο Σακελλαρίου παρέμεινε στο αξίωμά του. Έπειτα από την αυτοκτονία του πρωθυπουργού Κορυζή στις 18 Απριλίου 1941, στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, ο Σακελλαρίου διορίστηκε από το Βασιλιά Γεώργιο Β΄ ως υπουργός Ναυτικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με τον Εμμανουήλ Τσουδερό να αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργού (στις 20 Απριλίου).[Συνετέλεσε στη διαφυγή του ελληνικού στόλου στην Αίγυπτο στον απόηχο της γερμανικής προέλασης και των ηττών του ελληνικού στόλου. Στο Κάιρο σχηματίστηκε κυβέρνηση σε εξορία που παρέμεινε ως το 1944. Ο Σακελλαρίου παραιτήθηκε από τις κυβερνητικές του θέσεις στις 2 Μαΐου 1942, ωστόσο παρέμεινε επικεφαλής του Ελληνικού Ναυτικού κατά τον πόλεμο.
Έπειτα από την απελευθέρωση, το 1946 ο Σακελλαρίου κατήλθε ως υποψήφιος στις εκλογές του 1946 και κέρδισε την έδρα της Αττικοβοιωτίας. Στις 29 Ιουλίου 1947 διορίστηκε υπουργός Ανεφοδιασμού και υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη. Στην επόμενη κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη έγινε ξανά υπουργός Ναυτικών (ως τις 18 Νοεμβρίου 1948). Στην κυβέρνηση του Πλαστήρα, ο Σακελλαρίου διορίστηκε υπουργός Εθνικής Άμυνας το 1951. Στο αξίωμα αυτό παρέμεινε ως την παραίτησή του, στις 31 Μαρτίου 1952. Απεβίωσε το 1982.
Τον Σεπτέμβριο του 1926, ο Αλέξανδρος Σακελαρίου θα αναλάβει το καθήκον της εκπροσώπησης του Λιμεναρχείου στην Επιτροπεία της ΕΖΘ μετά την αποχώρηση του Δημητρίου Λούντρα. Τον Οκτώβριο όμως θα αποχωρήσει λόγω του μονίμου διορισμού του στη Διοίκηση της ναυτικής Αμυντικής Διοίκησης περιοχής Θεσσαλονίκης. Θα τον αντικαταστήσει ο Μιλτιάδης Χριστοφής στις 29 Οκτωβρίου 1926.

Ανώτερος Αξιωματικός

Επιλιμενάρχης,
Μέλος Επιτροπείας ΕΖΘ

Με βάση το άρθρο 2 του ΝΔ "περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του νόμου 390 της 17 Νοεμβρίου 1914 "περί Ελευθέρας Ζώνης εν Θεσσαλονίκη", ΦΕΚ τ.Α, 1/3/1923" Στην Επιτροπεία της ΕΖΘ συμμετέχει ως μέλος "ο λιμενάρχης Θεσσαλονίκης ".

Επιτροπεία ΕΖΘ (από 1923-3-1 έως 1953-12-5)

Χριστοφής Μιλτιάδης (Ανάληψη θέσης: 1926-10-29 Αποχώρηση: 1926-10-29)

Λούντρας Δημήτριος (Ανάληψη θέσης: 1926-6-3 Αποχώρηση:1926-9-24)

Historical Archive of ThPA S.A.

ΔΙΠΚΑΕ (ΝΦΠΟ)

Final

Partial

Δημιουργήθηκε από τον Κώστα Παλούκη, υπεύθυνο Ιστορικού Αρχείου ΟΛΘ Α.Ε. στις 2022-7-18

• Greek

• Greek

1. I. Θ. ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ ΤΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ