Showing 66 results

Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 η Επιτροπεία του Λιμενικού Ταμείου Θεσσαλονίκης παραλαμβάνει τις εγκαταστάσεις, τις υπηρεσίες και το προσωπικό του τελωνειακού λιμένα από τη Γαλλική Εταιρία. Το οργανόγραμμα καθώς και οι υπηρεσίες παραμένουν ίδια. Η Εξωτερική Υπηρεσία της Γαλλικής Εταιρίας λειτουργεί πλέον ως υπηρεσία του ΛΤΘ με δύο υπηρεσίες, την Υπηρεσία Υδρεύσεως και Γερανών και την Υπηρεσία Φορτοεκφορτώσεως. Ο νέος οργανισμός λειτουργίας του ΛΤΘ θα κατατεθεί τον Μάρτιο του 1935 και οι δύο υπηρεσίες αυτονομούνται, η Υπηρεσία Υδρεύσεως και Γερανών και η Υπηρεσία Φορτοεκφορτώσεως. Με βάση τον "Οργανισμό Υπηρεσιών του ΛΤΘ" (16/11/1938), η Εξωτερική Υπηρεσία υπάγεται στην Υπηρεσία Βεβαιώσεως Συμβατικών Λιμενικών Δικαιωμάτων και Τελών ΛΤΘ.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 η Επιτροπεία του Λιμενικού Ταμείου Θεσσαλονίκης παραλαμβάνει τις εγκαταστάσεις, τις υπηρεσίες και το προσωπικό του τελωνειακού λιμένα από τη Γαλλική Εταιρία. Το οργανόγραμμα καθώς και οι υπηρεσίες παραμένουν ίδια. Η Γραμματεία της Γαλλικής Εταιρίας λειτουργεί πλέον ως υπηρεσία του ΛΤΘ. Ο νέος οργανισμός λειτουργίας του ΛΤΘ θα κατατεθεί τον Μάρτιο του 1935 και ένας νέος πληρέστερος στις 16/11/1938. Με βάση αυτόν υπάγεται στη νεοπαγή Υπηρεσία Εκμεταλλεύσεως ΛΤΘ.

Στα 1930, η Επιτροπεία αναμένει από το Υπουργείο το νέο οργανισμό λειτουργίας, καθώς δεν προβλέπεται η θέση διευθυντή και για αυτό το λόγο καθυστερεί ο διορισμός μέχρι να βρεθεί νομικός τρόπος. Για την θέση προτάθηκε ο Μιχαήλ Καλογερόπουλος, χωρίς τελικά η πρόσληψη να προχωρήσει. Το θέμα της πρόσληψης Διευθυντή θα επανέλθει στα τέλη του 1933. Ενώ σε άλλα Λιμενικά Ταμεία δεν προβλέπεται τέτοια θέση, θεωρείται πως η περίπτωση του ΛΤΘ είναι ιδιαίτερη λόγω του προνομίου της εκμετάλλευσης του λιμένα. Επίσης, η νομοθεσία για τα λιμενικά ταμεία και ιδιαίτερα για το ΛΤΘ θεωρείται ατελής, ώστε να στηρίζονται σε αυτήν. Επιπλέον, το ΛΤΘ βαρύνεται με πολύ μεγαλύτερο όγκο εργασίας σε σχέση με άλλα μεγάλα λιμενικά ταμεία της χώρας. Τελικά, αποφασίστηκε ο διορισμός διευθυντή με πλειοψηφία 8-4. Η μειοψηφία έκρινε περιττή τη θέση με το επιχείρημα ότι το ΛΤΘ λειτουργεί εξαιρετικά. Η Επιτροπεία θεώρησε ως αναγκαία προσόντα για τη θέση την καλή γνώση της γαλλικής γλώσσας, απολυτήριο Γυμνασίου ή πτυχίο Δημόσια; Εμπορικής Σχολής και πολυετή κοινωνική δράση. Ο μηνιαίος μισθός ορίστηκε τα 7000 δρχ.
Δεν υπήρξε δημόσια προκήρυξη της θέσης με το σκεπτικό ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα δέχονταν εκατοντάδες αιτήσεις με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Ο μόνος που διαφώνησε με τη λογική αυτή ήταν ο αντιπρόεδρος Σασαγιάννης, αλλά η πρότασή του έλαβε τρεις ψήφους έναντι 8. Ο μοναδικός υποψήφιος ήταν ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Μακεδονικά Νέα, βουλευτής μέχρι το 1932 της βενιζελικής παράταξης και παράγοντας του Άρη, Πέτρος Λούβαρης. Η πρόσληψη του νέου Διευθυντή έγινε στις 7 Φεβρουαρίου 1934. Το 1935, του δόθηκε γενναία αύξηση, συνολικά λάμβανε 10000 μηνιαίως, διότι είχε επιβαρυνθεί με επιπλέον φόρτο εξαιτίας της προσεχούς έναρξης των έργων.
Ο Σωτήριος Κουκίδης διετέλεσε Διευθυντής επί μακρά περίοδο. Προσλήφθηκε στο ΛΤΘ στη 1 Μαρτίου 1936. Στις 12 Αυγούστου 1942 ανέλαβε τα καθήκοντα του Διευθυντή Εκμετάλλευσης του ΛΤΘ. Στις 20 Δεκεμβρίου 1944 απομακρύνθηκε από τη Διεύθυνση Εκμετάλλευσης του ΛΤΘ κατόπιν διαταγής της Διοικητικής Επιτροπής Μακεδονίας. Στις 24 Ιανουαρίου 1945 αναλαμβάνει εκ νέου καθήκοντα του Διευθυντή Εκμετάλλευσης ΛΤΘ. Με τη συγχώνευση ΛΤΘ και ΕΖΘ συνέχισε να είναι διευθυντής ΛΤΘ μέχρι την αλλαγή του οργανογράμματος με αυτή την ιδιότητα συμμετέχει στις Συνεδριάσεις της ΕΖΛΘ.

Με το Ν.Δ 449/1970 και το Διάταγμα 1955/12/3, λειτουργεί η Γ5 Υπηρεσία Σταύλων ΟΛΘ ως μέρος της Γ΄Διεύθυνσης Ελευθέρας Ζώνης ΟΛΘ.

Ο Επαμεινώνδας Χριστοδουλάτος του Χρήστου γεννήθηκε το 1907 στο Αργοστόλι. Είχε ολοκληρώσει την 1η Γυμνασίου και ήταν έγγαμος. Ανήκε στην κλάση 1927. Υπηρέτησε ως έφεδρος οπλίτης. Την 1 Ιουλίου 1939 προσλήφθηκε ως Μηχανοδηγός στα Ψυγεία της ΕΖΘ. Στις 23 Νοεμβρίου 1939 αναλαμβάνει ως υπεύθυνος Τεχνικής Διεύθυνσης Ψυγείων. Την 1η Νοεμβρίου 1940 μονιμοποιήθηκε ως τακτικός υπάλληλος με μισθό 4200 δρχ. αναλαμβάνοντας προϊστάμενος Μηχανοστασίου Ψυγείων με βαθμό Εισηγητή. Στις 19 Μαΐου 1941 εγκρίθηκε η πρόσληψή του ως προϊστάμενος μηχανοστασίου με βαθμό εισηγητή.
Στις 10 Οκτωβρίου 1941 παρουσιάστηκε στο 1ο Αστυνομικό Τμήμα για να αναλάβει καθήκοντα στην Επιτροπή Διαχείρισης Δελτίου Τροφίμων. Στις 28 Οκτωβρίου 1941 αποσπάστηκε στο Τμήμα Βιομηχανίας στην Επιθεώρηση Βιομηχανίας Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας. Την 1 Αυγούστου 1842 αποσπάστηκε στην Αυτόνομο Υπηρεσία Επισιτισμού. Στις 20 Νοεμβρίου 1942 επέστρεψε στην ΕΖΘ. Στις 3 Ιουλίου 1945 τοποθετήθηκε στην υπηρεσία των Μεταφορών στη λειτουργία των Γερανών ως επόπτης. Στις 24 Νοεμβρίου 1950 έλαβε αύξηση λόγω 8ετίας. Στις 16 Φεβρουαρίου 1954 ο Υπουργός Στρατιωτικών εκφράζει την ευαρέσκειά του διότι από 4ετίας προσφέρει ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του στις στρατιωτικές μονάδες. Στις 21 Αυγούστου 1957 τοποθετήθηκε στην οργανική θέση του Β5 Β Κλάδου Εργοδηγών Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων της Β Κατηγορίας με βαθμό 6ο του ΥΚ.

Ο Ξύδης Γεώργιος του Πέτρου ήταν πολιτικός μηχανικός και νομομηχανικός. Το 1926 έλαβε δίπλωμα Ε.Μ.Π. Την περίοδο 1926-1927 ήταν Μηχανικός Δήμου Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1927-1930 ήταν Μηχανικός εταιρείας "Foundation" (αποξηραντικά έργα πεδιάδας Θεσσαλονίκης). την περίοδο 1931-1933 διετέλεσε Μηχανικός Ταμείου επαρχιακής οδοποιΐας νομού Θεσσαλονίκης. Από το 1934 διατελεί Μηχανικός στη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας. Από το 1938 εργάζεται στο Γραφείο Νομομηχανικού Θεσσαλονίκης.

Ο Ελί Μοδιάνο (1881-1968) ήταν εβραίος αρχιτέκτονας, γόνος της γνωστής και πλούσιας οικογένειας Μοδιάνο, μια από τις πιο δυνατές οικογένειες της εβραϊκής σεφραδιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Ο Ελί Μοδιάνο ήταν ένα από τα εγγόνια του Σαούλ, καθώς πατέρας του ήταν ο τραπεζίτης Ιακώβ (Γιακό) Μοδιάνο.
Ο Ελί Μοδιάνο σπούδασε στην École Centrale des Arts et Manufactures στο Παρίσι και αφού γύρισε στη Θεσσαλονίκη, υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς αρχιτέκτονες που άφησαν το στίγμα τους στην πόλη αφού ανέλαβε τον σχεδιασμό σημαντικών κτηρίων της πόλης, όπως το Τελωνείο, το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης και η Αγορά Μοδιάνο. Η σπουδαιότητα του έργου του Μοδιάνο αναγνωρίστηκε και εκτός των ελληνικών συνόρων, όταν το 1922 του απονέμεται ο τίτλος του Ιππότη από τον βασιλιά της Ιταλίας Βιττόριο Εμμανουήλ Β’. Ο Ελί Μοδιάνο άφησε τη τελευταία του πνοή το 1968.
Παρακάτω αναφέρονται κάποια από τα κτίρια που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς τόσο της αρχιτεκτονικής του Μοδιάνο όσο και της ιστορίας της Θεσσαλονίκης:
Η Οικία Γιακό Μοδιάνο ή Έπαυλη Μοδιάνο ή Παλαιό Κυβερνείο. Σήμερα στο κτίριο στεγάζεται το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης (έτος κατασκευής 1905-1906).

Μελέτη κατασκευής του Παλιού Τελωνείου. Το κτήριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Alexandre Vallaury (έτος κατασκευής 1912).
Η Στοά ή Αγορά Μοδιάνο (έτος κατασκευής από το 1922 έως το 1925).
Η πρώην Ιονική και Λαϊκή τράπεζα, κτίριο σημερινής Alpha Bank (έτος κατασκευής 1924).
Το Μέγαρο Άτλας (έτος κατασκευής 1925).
Η προσθήκη στη Στοά Σαούλ περί το 1929.
Το Μανδαλίδειον Μέγαρον και η Ιταλική σχολή Alessandro Manzoni (κατασκευή 1931 και 1933 αντίστοιχα).

Ο Γεώργιος Δημητριάδης ήταν Πολιτικός μηχανικός - Μηχανολόγος. Τα έτη 1915 και 1917 σπούδασε και έλαβε το δίπλωμα από το Universite Ecole d'Ingenieurs Lausanne. Την περίοδο 1917-1919 ανέλαβε Μηχανικός μελετών παρά τον I. Landry διευθυντή Σχολής Μηχανικών Λωζάνης. Την περίοδο 1919-1920 απασχολήθηκε στην Εταιρεία ΕΟΣ. στην Ελβετία. Το 1920 ανέλαβε Διευθυντής Υδραυλικών έργων Γενικής Διοικήσεως Θράκης. Την περίοδο 1927-1930 υπήρξε Τεχνικός σύμβουλος Ελληνικής Αντιπροσωπείας ΚΤΕ. Την περίοδο 1927-1932 ανέλαβε Τεχνικός σύμβουλος Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από 1924 κι έπειτα ήταν Συνδιευθυντής Τεχνικής Εταιρείας "Αδελφοί Δημητριάδη" την οποία διατηρούσε με τον αδελφό του Ιωάννη Δημητριάδη, διαπρεπή αρχιτέκτονα μηχανικό της πόλης. Από 1928 κι έπειτα ανέλαβε Τεχνικός πραγματογνώμονας πρακτορείου Αγγλικού Lloyd Θεσσαλονίκης. Φαίνεται πως διατηρούσε σχέσεις με το Λαϊκό Κόμμα. Για αυτό το λόγο, ανέλαβε προσωρινά Επιθεωρητής Διευθύνσεως Σιδηροδρόμων Υπουργείου Συγκοινωνιών στη θέση του Βασίλειου Δημητρίου μετά την καταστολή του κινήματος του 1935 στο οποίο ο τελευταίος φαίνεται πως είχε εμπλοκή. Με την εξομάλυνση των πολιτικών πραγμάτων ο Δημητριάδης αποχώρησε από την Υπηρεσία. Πάντως, στο ίδιο πλαίσιο ανέλαβε και τη θέση του Δημητρίου στην επιτροπεία ΕΖΘ και ΛΤΘ. Η τελευταία του παρουσία στην επιτροπεία ΕΖΘ ήταν στις 8 Μαΐου 1935.