Showing 8 results

Ο Φωτόπουλος Ευάγγελος του Παναγιώτη και της Γεωργίας γεννήθηκε το 1917 στη Βρονταμά της Σπάρτης. Παντρεύτηκε την Αθηνά και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ήταν ανάπηρος του πολέμου 1940-41.
Προσλήφθηκε ως έκτακτος υπάλληλος στις 12 Μαρτίου 1943 στο Λιμενικό Ταμείο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως βοηθός διαχειριστή αποθήκης. Μονιμοποιήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1948. Έπειτα, με την ενσωμάτωση των οργανισμών, εργάστηκε στην Ελευθέρα Ζώνη Θεσσαλονίκης ως υπάλληλος 8ου βαθμού στον Κλάδο Βοηθών Αποθηκών. Στις 26 Ιανουαρίου 1962 προάχθηκε στον αμέσως ανώτερο βαθμό. Μέχρι την 1 Ιανουαρίου 1978 ακολούθησαν προαγωγές και μισθωτικές αυξήσεις. Συνταξιοδοτήθηκε στις 12 Μαρτίου 1978.

Ο Αδαμίδης Χρήστος του Ευαγγέλου και της Θεοφανούς. Γεννήθηκε το 1887 στην Στενήμαχο Βουλγαρίας και ολοκλήρωσε τη Β Γυμνασίου της ίδιας κοινότητας. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία το 1919 στις Σέρρες σε συμμαχικά έργα και απολύθηκε οριστικά από τον στρατό το 1921. Παντρεύτηκε την Αναστασία και το 1938 από το γάμο τους προέκυψε ένας γιος.
Προσλήφθηκε την 1η Μαΐου 1930 ως υπάλληλος του ΛΤΘ με βαθμό βοηθού Αποθηκαρίου. Την 1η Ιουνίου 1938 έλαβε τον βαθμό Γραμματέα Β συνεχίζοντας στην Υπηρεσία Αποθηκών ως Αποθηκάριος. Με απόφαση στις 29/10/1948 διαβαθμίστηκε σε Γραμματέα Α και την ίδια περίοδο έλαβε το επίδομα ευδοκίμου υπηρεσίας. Τον Μάιο του 1953 συνταξιοδοτήθηκε μετά από εκτενή αλληλογραφία ανάμεσα σε ΛΤΘ, Υπ. Δημ. Έργων, Υπ. Οικονομικών, Σύνδεσμο Υπαλλήλων ΛΤΘ, Ταμείο Συντάξεων Υπαλλήλων Λιμενικών Ταμείων, εισηγήσεις Αρεοπαγίτη και Προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους σχετικά με την αποζημίωση εξερχομένων υπαλλήλων λόγω ορίου ηλικίας 65 ετών, εξαιτίας του προβλήματος που δημιουργήθηκε ως απόρροια των διατάξεων του Ν.2112/20 καθώς και του Οργανισμού Υπηρεσιών ΛΤΘ,με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε δεινή οικονομική θέση οι συνταξιούχοι του Οργανισμού και προκάλεσε τη ανάγκη τροποποίηση και συμπλήρωσή τους.

Ο Θεόδωρος Κωτσιόπουλος προσελήφθη στις 16/4/1948 από το ΛΤΘ και εργάστηκε στην Υπηρεσία Αποθηκών. Καταγράφεται η παρουσία του μέχρι τις 5/10/1953 οπότε και ζητά διακοπή άδειας για λόγους ανεξάρτητους της θελήσεώς του. Δεν υπάρχουν στοιχεία τερματισμού της εργασιακής σχέσης.

Ο Γεώργιος Βαλινάκης του Νικολάου γεννήθηκε στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης το 1886.

Ο Άγγελος ή Ευάγγελος Κοσμίδης του Γεωργίου και της Μελανίας, κάτοικος Θεσσαλονίκης οδός Μηδείας 18 Κ. Τούμπα, προσλήφθηκε στο ΛΤΘ στην 1/11/1931 ως Εισπράκτορας στην Υπηρεσία Λιμενικών Φόρων Ξηράς. Προερχόμενος από τον Πόντο, ήταν απόφοιτος του εκεί ημιγυμνασίου. Το 1940 εντάχθηκε στον βαθμό Γραφέως Α΄ παραμένοντας σε αυτόν καθ΄ όλο το χρόνο υπηρεσίας του, αν και είχε προταθεί για προαγωγή. Σε αναφορά του στις 27/6/1949 με την οποία εξιστορεί τον προηγούμενο βίο του ως επιχείρημα κατά του χαρακτηρισμού του ως κομμουνιστή –με αποτέλεσμα να εξαιρεθεί προσλήψεων- αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου 1914-1918 υπηρέτησε στο Ρωσικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό και καταδιωκόμενος από τους Μπολσεβίκους κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη. Από κει πήγε στη Σμύρνη όπου κατετάγη στη Στρατιά της Μικράς Ασίας και μετείχε στον πόλεμο την περίοδο 1919-1922 με το βαθμό του Υπαξιωματικού. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη και αφοσιώθηκε στη συντήρηση της οικογένειάς του. Κατά την περίοδο της κατοχής συνελήφθη επειδή άκουγε τον Ραδιοφωνικό Σταθμό του Λονδίνου και καταδικάστηκε από Γερμανικό Στρατοδικείο σε 8μηνη φυλάκιση κινδυνεύοντας αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του να καταλήξει στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κατά την περίοδο της Εαμοκρατίας, παρόλο που κατοικούσε στην «κομμουνιστοκρατούμενη» Τούμπα, έκανε το παν για να αποφύγει την συμμετοχή στις λαϊκές συγκεντρώσεις, τις «κατά τον γνωστόν τρόπον οργανωθείσας». Έχοντας νουθετήσει κατάλληλα τους γιούς του, ο μεγαλύτερος, ο Γεώργιος, υπηρετούσε ήδη 14 μήνες στον Εθνικό Στρατό μαχόμενος στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Στερεάς Ελλάδος, ενώ ο μικρότερος, ο Νικόλαος, ετοιμαζόταν να παρουσιαστεί με την κλάση 1948. Ζητά να ανακληθεί η εξαίρεσή του, που βασίστηκε σε πλάνη «εντέχνως προκληθείσαν». Κατόπιν αυτού επαναπροσλήφθηκε με την Απόφαση με αρ. 4543/10-8-1949 της Επιτροπείας ΛΤΘ. Μετά την κατάργηση της Υπηρεσίας Είσπραξης Λιμενικών Φόρων μεταφέρθηκε στην Υπηρεσία Αποθηκών. Την 1 Ιουλίου 1954 τοποθετήθηκε στην Αποθήκη 9 στο Γραφείο Εισπράξεως δικαιωμάτων στο Δ΄ Τελωνείο. Στις 19 Ιουλίου 1954 τοποθετήθηκε στο Τμήμα Αποθηκών Διεύθυνσης Ελευθέρας Ζώνης ΕΖΛΘ.

Ο Σταύρος Νικολάου του Ιωάννη και της Ευανθίας γεννήθηκε το 1893 στη Ζαγορά του Βόλου. Το 1933 παντρεύτηκε τη Ματθίλδη Κολιούμπα από το Βογατσικό με την οποία απέκτησαν μία κόρη. Ήταν στρατιωτικής κλάσης 1913 με βαθμό ανθυπολοχαγού πεζικού. Υπηρέτησε στρατιωτική θητεία από 5 Οκτωβρίου 1912 έως 1 Νοεμβρίου 1913. Κατόπιν από Αύγουστο 1919 έως μέχρι 25 Αυγούστου 1923.
Προσλήφθηκε στο ΛΤΘ δυνάμει του νόμου για παλαιούς πολεμιστές στις 12 Ιουλίου 1936 ως τακτικός υπάλληλος. Υπηρέτησε στην Εξωτερική Υπηρεσία ΛΦΞ ως προϊστάμενος φυλακίων, δηλαδή των Φορολογικών Σταθμών, με το βαθμό του Γραμματέα Β. Συγκεκριμένα είχε την ευθύνη του 15 Φορολογικού Σταθμού. Στις 19 Αυγούστου 1936 τοποθετήθηκε ως Αρχιμηχανικός της ΛΤΘ. Στις 12 Ιουνίου 1938 καθορίστηκε ο μηνιαίο μισθός του σε 3.250 δραχμές. Στις 25 Απριλίου 1939 διαβαθμίστηκε σε Γραμματέα Β' τάξεως και τοποθετήθηκε στην Υπηρεσία Βεβαίωσης και Εισπράξεως Λιμενικών Φόρων Ξηράς.
Στις 10 Μαΐου 1949 προάχθηκε σε Γραμματέας Α΄. Χαρακτηρίζεται τίμιος, εθνικός, εργατικός και αποδοτικός. Με τη διάλυση της υπηρεσίας Λιμενικού Φόρου Ξηράς μετατέθηκε ως αποθηκάριος στην Υπηρεσία Αποθηκών και συγκεκριμένα στη διαχείριση της Αποθήκης Β΄. Από 1 Ιανουαρίου 1954 ανήκει στην Υπηρεσία Αποθηκών ΕΖΛΘ ως αποθηκάριος-διαχειριστής ελεγκτηρίων εμπορευμάτων. Ως καθήκον είχε την παρακολούθηση των εισερχομένων και εξερχομένων προς εκτελωνισμό στο ελεγκτήριο εμπορευμάτων. Συγκεκριμένα διαχειρίζεται την Αποθήκη 7, ελεγκτήριο Α και Β΄. Στις 19 Ιουλίου 1954 τοποθετείται στο Τμήμα Αποθηκών και στις 27 Ιουλίου 1954 γίνεται προϋστάμενος της Αποθήκης 7. Στις 12 Ιουλίου 1957 εντάχθηκε σε οργανική θέση. Στις 31 Δεκεμβρίου 1958 συνταξιοδοτήθηκε.

Ο Νικόλαος Βασιλείου του Βασιλείου και της Φανής γεννήθηκε το 1902 στη Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε τη Β΄ τάξη Γυμνασίου. Υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία αρχικά από 21 Οκτωβρίου 1921 έως 21 Ιουνίου 1924 ως δεκανέας πεζικού στη Θεσσαλονίκη. Ήταν έγγαμος. Το 1937 δήλωσε μέλος της Ενώσεως Υπαξιωματικών και Στρατιωτών Παλαιών Πολεμιστών Νομού Θεσσαλονίκης.
Στις 12/6/1936 προσλήφθηκε στο ΛΤΘ ως τακτικός υπάλληλος ως εισπράκτορας της Υπηρεσίας Λιμενικού Φόρου Ξηράς. Στις 30 Ιουνίου 1949 "δυνάμει του άρθρου 10 του Αναγκαστικού Νόμου 843/1948," όταν δηλαδή καταργήθηκε ο Λιμενικός Φόρος Ξηράς και ως εκ τούτου καταργήθηκε η συγκεκριμένη υπηρεσία του ΛΤΘ, μετατέθηκε στο Τμήμα Αποθηκών του ΛΤΘ με βοηθητικές υπηρεσίες.
Από το 1954 υπηρετούσε στο Τμήμα Αποθηκών της ΕΖΛΘ ως βοηθός διαχειριστής της Αποθήκης 9. Από το 1957 ανέλαβε και την Αποθήκη 6 και την Αποθήκη Περιβόλου. Από 21 Δεκεμβρίου 1961 προάχθηκε σε Διαχειριστής των συγκεκριμένων Αποθηκών και τη θέση του βοηθού Διαχειριστή ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Φωκάς.
Στις 22 Νοεμβρίου 1965 διαγράφεται από το προσωπικό του ΕΖΛΘ

Ο Νικόλαος Τσούφης γεννήθηκε στην Προύσσα το 1898. Το 1937 δηλώνει μέλος Ένωσης Παλαιών Πολεμιστών.
Ήταν υπάλληλος ΛΤΘ από τις 8 Μαρτίου 1930 με το βαθμό του υπάλληλου γραφέας Α τάξης και κατείχε τη θέση του Προϊσταμένου Υδρεύσεως μέχρι το 1944. Στη συνέχεια, με διαταγή του προέδρου του ΛΤΘ μετατέθηκε στην Υπηρεσία Είσπραξης Λιμενικού Φόρου Ξηράς στην οποία υπηρέτησε μέχρι την απόλυσή του. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του «δεν έδωσεν ουδεμίαν αφορμήν», ενώ «παρουσιάζεται πολύ πειθαρχικός, τίμιος και πρόθυμος με συμπεριφοράΝ και κοινωικήν παράστασιν καλήν». Για αυτό το λόγο, τον Απρίλιο 1948 του χορηγήθηκε «επίδομα ευδοκίμου υπηρεσίας». Τον Αύγουστο του 1949 κατηγορήθηκε ότι παραβίασε εντολή του προϊσταμένου Ιωάννη Ροκίδου με αποτέλεσμα να παρασυρθεί άλλος υπάλληλος σε πλημμελή εκτέλεση καθήκοντος «επί ζημία του Οργανισμού». Γι’ αυτό το λόγο, τιμωρήθηκε με 15μερη αποχή.
Στις 9 Δεκεμβρίου 1950 απολύθηκε από το ΛΤΘ ως μη νομιμόφρων, παρότι στο φάκελό του υφίσταται πιστοποιητικό υγιών κοινωνικών φρονημάτων. Ο ίδιος διαμαρτυρήθηκε στον πρόεδρο του ΛΤΘ ότι έφερε πιστοποιητικό υγειών κοινωνικών φρονημάτων και ότι γενικά δεν τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες κατά την εκδίκαση της υπόθεσής του και η απόφαση τηρήθηκε μυστική για καιρό. Κατηγορεί τους εισηγητές της απόλυσής του ως «ασχρούς και ταπεινούς συκοφάντες» οι οποίοι βρίσκονται στη φυλακή ως καταχραστές και πλαστογράφοι και είναι γνωστοί και στον πρόεδρο ως τέτοιοι.