Showing 260 results

Ο Γεώργιος Αθηνέλης του Αναστασίου γεννήθηκε το 1889 στις Κυδωνίες Μικράς Ασίας. Ήρθε στην Ελλάδα το 1907 με πλαστό διαβατήριο και συμμετείχε στο Μακεδονικό Αγώνα.
Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 προσλήφθηκε με το βαθμό του Εισηγητή. Ανήκε στους 16 έμπιστους της νέας διοίκησης του Λιμενικού Ταμείου Θεσσαλονίκης (ΛΤΘ) οι οποίοι αντικατέστησαν τους 16 που δεν προσλήφθηκαν από την Γαλλοελληνική Εταιρία Εκμετάλλευσης Λιμένος Θεσσαλονίκης. Ανέλαβε αμέσως Προϊστάμενος Γραμματείας. Ο Αθηνέλης ασχολήθηκε με τη συνδικαλιστική δράση και διετέλεσε Γραμματέας του Συνδέσμου Υπαλλήλων ΛΤΘ. Aπολύθηκε το 1935 μετά το βενιζελικό πραξικόπημα ως φιλοβενιζελικός, αλλά επαναπροσλήφθηκε το 1936.

Ο Αθανασιάδης Μηχαήλ του Γεωργίου γεννήθηκε το 1900. Ήταν παντρεμένος με 3 παιδιά. Ανήκε στην κλάση επιστράτευσης 19 και υπηρέτησε ως οπλίτης πεζικού. Την 1η Απριλίου 1935 προσλήφθηκε στο ΛΤΘ. Τέθηκε στον ενοικιαστή του Λιμενικού Φόρου Ξηράς και τοποθετήθηκε στο Φυλάκιο 15. Στις 12 Οκτωβρίου 1935 μεταφέρθηκε στο φυλάκιο 20. Στις 20 Μαρτίου 1936 εντάχθηκε στην Υπηρεσία Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Λιμενικού Φόρου Ξηράς. Στις 25 Απριλίου 1939 το βαθμό του Γραμματέα Β΄. Στις 29 Απριλίου 1949 προάχθηκε στο βαθμό του Γραμματέα Α΄. Στις 23 Ιανουαρίου 1954 τέθηκε στη διάθεση της Διεύθυνσης Ελευθέρας Ζώνης της ΕΖΛΘ. Στις 4 Φεβρουαρίου 1954 τοποθετήθηκε στο Τμήμα Φορτοεκφορτώσεων. Στις 23 Μαρτίου 1954 επαναφέρεται στο τέως ΛΤΘ και αναλαμβάνει καθήκοντα ταμία. Στις 19 Ιουλίου 1954 τοποθετήθηκε στο Τμήμα Ταμείου της Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών ΕΖΛΘ. Στις 12 Ιουλίου 1957 εντάχθηκε στην οργανική θέση Β1 Κλάδου Διοικητικών Υπαλλήλων της Β΄Κατηγορίας με βαθμό 6ο ΥΚ.

Προσλήφθηκε το 1935 ως γραμματέας και πήρε σύνταξη λόγω ηλικίας το 1965.

Ο Χρήστος Αθηνέλης του Δημητρίου και της Μαρίας γεννήθηκε το 1906 στις Κυδωνιές Μικράς Ασίας όπου και αποφοίτησε από το Δημοτικό σύμφωνα με υπεύθυνη δήλωσή του εφόσον τα προσωπικά αποδεικτικά του έγγραφα χάθηκαν λόγω της εμπόλεμης κατάστασης και μετά τις διώξεις που υπέστησαν οι Έλληνες και η οικογένειά του αναχώρησε για την Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στην Κοινότητα Καβαλλαρίου Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, συνοικισμός Σταυρουπόλεως. Κλήθηκε στο στρατό με την κλάση του 1926 και ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ως έφεδρος στρατιώτης Πεζικού βοηθητικός. Έλαβε Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων στις 22/2/1949 για να το χρησιμοποιήσει για πρόσληψη στην Αλλατίνη ή το ΛΤΘ. Εργάστηκε ως έκτακτος υπάλληλος συνεχόμενα κατά τη δεκαετία 1950 όπως φαίνεται από Εκθέσεις Υπηρεσιακής Επιδόσεως και διαγράφτηκε από το δυναμικό του προσωπικού εκτάκτων συνδεόμενων με σχέση αορίστου χρόνου με εγκύκλιο διαταγή στις 31/1/1959.

Η Αυγερινού ¨Ελλη του Θεοδώρου και της Ελένης. Γεννήθηκε το 1917 στην Αρτάκη Μικράς Ασίας. Ωστόσο, στο πιστοποιητικό γάμου της στο 1945 εμφανίζεται να είναι ηλικίας 25 ετών, ενώ θα έπρεπε να είναι 28. Μεγάλωσε στην Καβάλα και αποφοίτησε από το Παρθεναγωγείο Καβάλας. Το 1945 παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Υπάτιο Ζερμπίνη, γεννημένο στην Κωνσταντινούπολη.
Στις 4 Μαΐου 1935 προσλήφθηκε από το ΛΤΘ σε ηλικία 18 ετών ως έκτακτη δακτυλογράφος λόγω φόρτου εργασίας των άλλων δυακτυλογράφων. Αργότερα, η πρόσληψη αυτή θεωρήθηκε παράτυπη, όπως και άλλες της περιόδου αυτή, και διεξήχθη ΕΔΕ εναντίον του προέδρου του ΛΤΘ. Συγκεκριμένα, απολύθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1936. Στις 18 Φεβρουαρίου 1936 η Επιτροπεία ΛΤΘ συζήτησε εκτεταμένα το θέμα της απόλυσης της Αυγερινού.
Ωστόσο, η Αυγερινού τελικά παρέμεινε στο ΛΤΘ ως ημερομίσθια διότι ήταν προστάτιδα οικογένειας με ασθενή μητέρα και 5 μικρότερα αδέλφια.

Τον Απρίλιο του 1939 μονιμοποιήθηκε ως δακτυλογράφος Β Τάξεως και τοποθετήθηκε οριστικά στο Τμήμα της Γραμματείας.
Το 1946 συντάχθηκε μία πρώτη έκθεση ποιοτικής κατάστασής της από τον διευθυντή του ΛΤΘ Σωτήρη Κουκίδη. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, διαπιστώθηκε πως «παρά την δεκαετή και πλέον υπηρεσίαν της εις τον Οργανισμόν, δεν ικανοποίησε πλήρως τα απαιτήσεις της Υπηρεσίας». Παρότι χαρακτηρίζεται «πρόθυμος και εργατική», είναι «βραδεία και απρόσεκτος κατά την δακτυλογράφησιν». Ωστόσο, «προς επιβράβευσιν της προσηλώσεώς της προς το καθήκον», αμέμπτου διαγωγής, αλλά και της στάσης της πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου προτάθηκε η προαγωγή της σε δακτυλογράφο Α Τάξεως. Σύντομα όμως προέκυψε μια νέα έκθεση η οποία ανέτρεψε την προηγούμενη απόφαση. Σύμφωνα με αυτήν, «καθ’ όλον το έτος 1946, κατά δε το έτος 1947 μέχρι του μηνός Αυγούστους καθ’ όσον της απηγορεύθη υπό της αστυνομίας Λιμένος η είσοδος εις τα Γραφεία του οργανισμού, ουδεμίαν βελτίωσιν παρουσίασεν εις την τεταγμένη θέσιν της δακτυλογράφου.» Η στασιμότητά της οφείλεται σύμφωνα με τον συντάχτη της έκθεσης «εις την περιορισμένην αντίληψίν της και εις τας ελαχίστας γραμματικάς γνώσεις αυτής, παρ’ ότι ισχυρίζεται ότι απεφοίτησε Ανώτερον Τριτάξιον Παρθεναγωγείον». Παρότι λοιπόν «εις την εκάστοτε ανατιθέμενη αυτή εργασίαν και εργατικότητα, όπως ικανοποιήση τας απαιτήσεις της Υπηρεσίας, πλην όμως τα προσόντα της ταύτα εξουδετερώνονται από τα ανωτέρω δύο μειονεκτήματα». Επίσης, ως προς την ηθική και κοινωνική παράσταση δεν παρουσίασε τίποτε το μεμπτό και η συμπεριφορά της προς τους ανωτέρω της υπήρξε άψογος. Το πρόβλημα πιθανότατα ήταν ότι «ατυχώς όμως η δακτυλογράφος αύτη, καίτοι, εν γνώσε της υπαλληλικής ιδιότητός της, δεν κατόρθωσε να κρατήση υψηλά τον ελληλοπρεπή χαρακτήρα της, κλείουσα τα ώτα της προς τα προπαγανδιστικά κηρύγματα της ανταρσίας.» Συγκεκριμένα, παντρεύτηκε έναν «άκρως αριστερό» δημοσιογράφο της εφημερίδας Λαϊκή Φωνή, με αποτέλεσμα να αναπτύξει «εν τω κρυπτώ» αντιπατριωτική δράση στο βαθμό να προκαλέσει την παρακολούθηση από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές. Από την στιγμή λοιπόν που η δακτυλογράφος δεν εμπνέει «εμπιστοσύνη εις τας αστυνομικάς αρχάς του κράτους» θα ήταν παράτολμο για το ΛΤΘ να την προάγει σε ανώτερο βαθμό και να επιβραβεύσει το αντιυπαλληλικό και αντιπατριωτικό έργο της. Για αυτό το λόγο ο συντάκτης της έκθεσης εισηγείται να παραμείνει «στάσιμος» μέχρι να κριθεί από το αρμόδιο Συμβούλιο περί Νομιμοφροσύνης. Όπως αργότερα θα γίνει γνωστό, «η εν λόγω υπάλληλος ηρνήθη να συμμορφωθή προς γενομένην […] της σύστασιν παρά του κ. προέδρου του καθ’ ημάς Λιμενικού Ταμείου, όπως δια δηλώσεώς της αποκηρύξη τον κομμουνισμόν και την ανταρσίαν». Τον Ιούνιο του 1947 απουσίασε από την εργασία της επικαλούμενη αδιαθεσία από δηλητηρίαση, αλλά η διοίκηση της ζήτησε έγγραφη απολογία.
Τέλος, στις 28 Ιουλίου 1947 το Κεντρικό Λιμεναρχείο Θεσσαλονίκης της απαγόρευσε την είσοδο στο λιμάνι και κατ’ επέκταση στα γραφεία του ΛΤΘ. Η ίδια διαμαρτυρήθηκε στον διευθυντή του ΛΤΘ, αλλά αυτός δήλωσε αναρμόδιος. Στις 19 Αυγούστου 1949 απολύθηκε ως μη νομιμόφρων με βάση την απόφαση του πρωτοβάθμιου Συμβουλίου Νομιμοφροσύνης. Ακολούθησε η απόφαση του Δευτεροβάθμιου Συμβουλίου και η οριστική της απόλυση ήρθε στις 10 Ιανουαρίου 1950.
Στα 1978 η Αυγερινού διεκδίκησε αποζημίωση για την απόλυσή της. Τον Ιούνιο του 1987 «ο Ζερμπίνης Υπάτιος του Κων/νου και της Άννας, γεννηθείς το 1913 στην Αθήνα Αττικής» αναγνωρίσθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης.

Ο Αλκιβιάδης Βόγας του Πανταζή γεννήθηκε στα Βελεσά ή Παρασκευή κοντά στο Μοναστήρι της μετέπειτα Γιουγκοσλαβίας το 1881. Η οικογένεια Βόγα με προέλευση από το Μοναστήρι είναι από τις παλαιότερες στη Θεσσαλονίκη και οι διάφοροι κλάδοι της ανέπτυξαν βιοτεχνική και εμπορική δραστηριότητα. Το 1908 Ο Αλέξανδρος Βόγας παντρεύτηκε την Μαρία Κωνσταντινίδου και από το γάμο τους προέκυψε τουλάχιστον μία κόρη, η Ιωάννα. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Μοναστηρίου το 1897. Η οικία του επί της Τσιμισκή αποτεφρώθηκε το 1917 λόγω της μεγάλης φωτιάς. Το Μάιο του 1925, προσλήφθηκε στο Γραφείο Εποικισμού Μακεδονίας της Γενικής Διεύθυνσης Εποικισμού μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 1930.

Προσλήφθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1930 στο ΛΤΘ με το βαθμό του λογιστή Α ως μόνιμος υπάλληλος. Την 1 Μαΐου 1930 προάχθηκε στο βαθμό του εισηγητή και τοποθετήθηκε στο Ελεγκτήριο του ΛΤΘ. Από την αρχή απασχολήθηκε στο Λογιστήριο όντας ένα από τα έμπιστα πρόσωπα της νέας διοίκησης. Εμφανίζεται στο οργανόγραμμα του 1935. Το 1939 παρέμεινε με το βαθμό του Εισηγητή στο ίδιο Τμήμα μέχρι τον Απρίλιο του 1941. To 1942 Είχε αναλάβει διευθυντή στη Διεύθυνση Υπηρεσίας Εκμετάλλευσης του ΛΤΘ. Ωστόσο, συνταξιοδοτήθηκε διότι η αναγραφόμενη ηλικία του ήταν το έτος 1872. Στη συνέχεια, με αίτησή του διορθώθηκε και επαναπροσλήφθηκε και επανατοποθετήθηκε στην ίδια θέση μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1948.

Ο Χαράλαμπος Βενιέρης του Μιχάηλ και της Αικατερίνης γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1892. Το 1911 ολοκλήρωσε τη Δημόσια Εμπορική Σχολή της Σύρου. Παντρεύτηκε με την Αλεξάνδρα και από το γάμο τους προέκυψαν δύο κόρες, η Τερέζα (γεννημένη το 1924) και η Σοφία (γεννημένη 1929).
Ο Βενιέρης προσλήφθηκε ως εισπράκτορας στην Υπηρεσία Λιμενικού Φόρου Ξηράς στο ΛΤΘ την 1 Σεπτεμβρίου 1931. Με βάση την απόφαση της Επιτροπείας (Συνεδρία 124) η οποία εγκρίθηκε στις 13/7/1934 από τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας έγινε έμμισθος υπάλληλος από 1η Αυγούστου 1934. Από 1η Ιουνίου 1938 διαβαθμίστηκε σε Γραφέα Α΄ τάξης μέχρι τον Απρίλιο 1941. Παρότι χαρακτηριζόταν στις εκθέσεις ως πειθαρχικός, τίμιος, φιλότιμος εργατικός θεωρήθηκε ότι δεν διαθέτει τις απαιτούμενες γνώσεις για το αντικείμενό του.
Απολύθηκε στις 30 Ιουνίου 1949 "δυνάμει του άρθρου 10 του Αναγκαστικού Νόμου 843/1948," όταν δηλαδή καταργήθηκε ο Λιμενικός Φόρος Ξηράς και ως εκ τούτου καταργήθηκε η συγκεκριμένη υπηρεσία του ΛΤΘ. Στις 21 Νοεμβρίου 1949 κατέθεσε αίτησης συνταξιοδότησής του από το ΛΤΘ ως εκτάκτου υπαλλήλου με το επιχείρημα ότι βρίσκεται άεργος και πεινώμενος μετά από 18 χρόνια εργασίας στο ΛΤΘ.

Η Δούκα Μαρία-Ραϋμόνδη του Δημητρίου και της Ουρανίας γεννήθηκε το 1925. Προσλήφθηκε στις 16 Μαρτίου 1946 στο ΛΤΘ, στην Τεχνική Υπηρεσία και απολύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1954.