Identity area
Type of entity
Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου
Authorized form of name
Λαϊκή Τράπεζα Α.Ε.
Parallel form(s) of name
Standardized form(s) of name according to other rules
Other form(s) of name
Identifiers for corporate bodies
Description area
Dates of existence
Σύσταση: 1905 Συγχώνευση: 1936
History
Η Λαϊκή Τράπεζα ιδρύθηκε το 1905 από τον Διονύσιο Λοβέρδο με την υποστήριξη της Εθνικής Τράπεζας.
Ο αρχικός της στόχος ήταν η εξυπηρέτηση των μικροαστικών στρωμάτων της Αθήνας. Οι εργασίες της ήταν χαρακτηριστικές: δάνεια με ενέχυρο κοσμήματα, χρυσό, έπιπλα κ.λπ., προεξοφλήσεις μισθοδοσίας δασκάλων, προεξοφλήσεις αποδείξεων συντάξεων.
Πολύ σύντομα εξασφάλισε από το ελληνικό κράτος το προνόμιο να παρέχει υπηρεσίες ενεχυροδανειστηρίου. Με αυτές τις υπηρεσίες βοήθησε τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα που πλήττονταν από την τοκογλυφία.
Το 1908 συνεργάστηκε με τη νεοσύστατη ασφαλιστική εταιρεία Ανατολή για την κάλυψη ασφαλειών ζωής σε συνταξιούχους.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της εισήγαγε από τις ΗΠΑ μεταλλικούς κουμπαράδες και τους διέθεσε στο συναλλασσόμενο κοινό. Αυτή η προσπάθεια να προβάλει το πνεύμα της αποταμίευσης στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία.
Από το 1909 η τράπεζα στέγαζε τις υπηρεσίες της σε ιδιόκτητο κτίριο στην οδό Πανεπιστημίου. Τα σχέδια ήταν του Π. Καραθανασόπουλου, γνωστού αρχιτέκτονα της εποχής.
Το κεντρικό τμήμα της αίθουσας συναλλαγών καλυπτόταν από κομψή γυάλινη στέγη. Την πρόσοψη του κτιρίου κοσμούσε έργο του ζωγράφου Π. Ρούμπου με θέμα την ευεργετική δράση της Λαϊκής Τράπεζας στα λαϊκά στρώματα.
ο 1911 η τράπεζα αντιμετώπισε πιέσεις πανικού από μερίδα καταθετών λαϊκής αποταμίευσης, με αποτέλεσμα τη μαζική απόσυρση καταθέσεων, αλλά κατόρθωσε να αντεπεξέλθει με επιτυχία στην περίσταση.
Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, η τράπεζα συνέχισε απρόσκοπτα τις εργασίες της χωρίς να κάνει χρήση του δικαιοστασίου, δηλαδή την προσωρινή αναστολή της εκδίκασης υποθέσεων. Το ίδιο έκανε και όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η τράπεζα κλονίστηκε από διαρροή καταθέσεων.
Το 1913 ξεκίνησε τις εργασίες του το κατάστημα του Πειραιά. Λίγο καιρό αργότερα το κατάστημα στεγάστηκε στο εμβληματικό μέγαρο της εμπορικής οδού Μακράς Στοάς.
Το 1916 η Λαϊκή Τράπεζα συμμετείχε, ως ετερόρρυθμος εταίρος, στην ίδρυση της Τράπεζας Ι.Φ. Κωστοπούλου.
Έναν χρόνο αργότερα συνέστησε την ασφαλιστική εταιρεία Πρόνοια, Ανώνυμος Εταιρεία Γενικών Ασφαλειών, η οποία δραστηριοποιήθηκε στους κλάδους μεταφορών και πυρός.
Το 1918 ανέλαβε πρωτοβουλία για την ίδρυση της Γενικής Τράπεζας της Ελλάδος. Σκοπός ήταν να διαδραματίσει τον ρόλο μιας επενδυτικής τράπεζας (banque d’ affaires) και να παράσχει τραπεζικές υπηρεσίες που οι υπάρχουσες τράπεζες δεν ήταν σε θέση να προσφέρουν.
Οι εργασίες της Λαϊκής Τράπεζας αρχικά περιορίζονταν στην Αθήνα. Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, όμως, η τράπεζα άρχισε να ιδρύει καταστήματα και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Το 1927 οι κεντρικές υπηρεσίες της Λαϊκής Τράπεζας μεταφέρθηκαν από το κτίριο της οδού Πανεπιστημίου στο νεόδμητο ιδιόκτητο μέγαρο στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου 45 και Πεσμαζόγλου.
Το 1934 πέθανε ο Διονύσιος Λοβέρδος και το 1936 πέθανε ο αδερφός του, Σπύρος, που τον είχε διαδεχθεί στη διεύθυνση της τράπεζας. Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν στην εξαγορά της Λαϊκής Τράπεζας από την Ιονική Τράπεζα.
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου στρατεύτηκε σημαντικός αριθμός του προσωπικού. Το 1942 ένα μέρος των μετοχών της Λαϊκής Τράπεζας περιήλθε βιαίως υπό ιταλικό έλεγχο.
Λίγο καιρό μετά την απελευθέρωση της χώρας, το 1945, επικυρώθηκαν με νόμο οι 15.929 μετοχές της Λαϊκής Τράπεζας που βιαίως είχαν περιέλθει στην περιουσία εχθρικού κράτους κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Οι μετοχές παραδόθηκαν στον νόμιμο κάτοχό τους, την Ιονική Τράπεζα.
Το 1957 η Ιονική Τράπεζα αποφάσισε να πουλήσει τις δραστηριότητές της στην Ελλάδα και μαζί πούλησε και τη Λαϊκή Τράπεζα. Αγοραστής ήταν η Εμπορική Τράπεζα.
Μέσω της απορρόφησης των εργασιών της Ιονικής Τράπεζας από τη Λαϊκή Τράπεζα, δημιουργήθηκε η Ιονική και Λαϊκή Τράπεζα.