Showing 703 results

Ο Διονύσιος Βάλσαμος του Ιωάννη είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1861. Καταγόταν από την Κεφαλλονιά και ήταν έγγαμος. Πριν την έλευσή του στην Ελλάδα, είχε διατελέσει διευθυντής της Γαλλικής Εταιρίας Προκυμαίων Κωνσταντινούπολης. Ανέλαβε ο πρώτος διευθυντής της ΕΖΘ. Η συμβολή του υπήρξε καθοριστική για τη λειτουργία της Ζώνης και την οργάνωση των υπηρεσιών.

Η Επιτροπεία συζητούσε την αναγκαιότητα πρόσληψης ενός διευθυντή της Ζώνης ο οποίος θα αναλάμβανε να διαμορφώσει το νέο οργανισμό και να τον θέσει σε λειτουργία. Αίτηση για διευθυντές της Ζώνης είχαν καταθέσει οι Τροχανάς, Νάλτσας, Βογιατζίδης, Θεοδωρίδης και Βάλσαμος. Η πρόσληψη του Βάλσαμου εγκρίθηκε σε συνεδρίαση της Επιτροπείας στις 17 Ιουλίου 1924 και θα ίσχυε από 1 Αυγούστου 1924. Συγκεκριμένα, ο Βάλσαμος διέθετε εξαίρετες συστάσεις από σημαίνοντα πρόσωπα της ελληνικής επιχειρηματικότητας, από τον πρώην υπουργό Εθνικής Οικονομίας Ανδρέα Χατζηκυριάκο, τον Γενικό Διευθυντή της Τραπέζης Αθηνών Ιωάννη Ηλιάκο, τον πρώην Γενικό Διευθυντή Τραπέζης Αθηνών Θεσσαλονίκης Αδαμίδη και τον πρώην υπουργό Οικονομικών Μιλτιάδη Νεγρεπόντη.

Ωστόσο, ο Βάλσαμος βρήκε το μισθό ανεπαρκή ζητώντας τουλάχιστον μηνιαίο μισθό 10.000 δρχ ο οποίος κατά την γνώμη του θα επέτρεπε «αξιοπρεπήν παράστασιν λόγον προς την σημασίαν της θέσεως ην κατείχεν». Η Επιτροπεία κατέληξε ότι ο μισθός δεν μπορεί να υπερβεί τις 7.000 δραχμές μηνιαίως. Ο πρόεδρος εξέφρασε τη γνώμη «όπως οι μισθοί του προσληφθησομένου προσωπικού της Ζώνης είναι ικανοποιητικοί και ανάλογοι προς του της Διευθύνσεως». Το μέλος της Επιτροπείας και έμπορος Αθανάσιος Μακρής ανέλαβε να μεσολαβήσει, αλλά ο Βάλσαμος θα επιμείνει στις 10.000 δραχμές. Παρά την αρχική αρνητική αντίδραση η Επιτροπεία θα δεχθεί την πρότασή του. Ο Σταύρος Γρηγοριάδης αναφέρει συγκεκριμένα ότι «μετά τας εξαιρέτους συστάσεις του κ. Βάλσαμον» αυτός «θα φανεί αντάξιος της σοβαράς αποστολής του». Ονομάζεται Διευθυντής Γραμματείας της ΕΖΘ και τελικά ξεκίνησε την εργασία του από 1η Οκτωβρίου 1924. Επιπλέον λάμβανε επιμίσθιο 4000 δρχ. και την 1 Μαΐου 1926 αυξήθηκε στις 14.000 δρχ.

Στα τέλη Μαρτίου 1925 ο Βάλσαμος θα θεωρήσει τον εαυτό του θιγμένο από τις συζητήσεις περί καθυστέρησης της έναρξης της λειτουργίας της Ζώνης και θα υποβάλλει την παραίτησή του δηλώνοντας ότι «υπό τας παρούσας συνθήκας και άνευ της παραμικράς δικαιοδοσίας δεν δύναται να εγγυηθή ως διευθυντής την ευόδωσιν της λειτουργίας της Ζώνης την οποίαν δεν διοργάνωσε, ούτε την κανονικήν έναρξιν δια της 1ης Μαΐου αφ’ ου δεν εξετελέσθη η προπαρασκευαστική εργασία ή τα μέτρα άτινα υπέδειξε δι’ εκθέσεώς του προ τριών μηνών, συνεπώς δεν δύναται να αναλάβη τας σχετικάς ευθύνας.» Τέλος, θεώρησε ότι υφίσταται ζήτημα σύγκρουσης δικαιοδοσιών ανάμεσα στην Επιτροπεία και τον Διευθυντή και για αυτό πρότεινε ότι «δια την καλήν πρόοδον τη ζώνης δεον να δοθούν από τούδε εις τον διευθυντήν οιονδήποτε και αν είναι ούτος, τα μέσα αλλά και ευρείαι δικαιοδοσίας αίτινες να του επιτρέπωσιν την πραγματικήν διεύθυνσι και οργάνωσιν του έργου, καθότι μέχρι τούδε διευθύνει μόνο η επιτροπεία.» Ο πρόεδρος Σταύρος Γρηγοριάδης απάντησε πως «η επιτροπεία διεξήγε μέχρι σήμερον το παν καθότι επρόκειτο περί της ιδρύσεως της Ζώνης» και μόνο αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί «αρμοδία» διότι «δεν συντελέσθη εισέτι ολοκληρωτικώς». Τέλος, έπλεξε το εγκώμιο του Βάλσαμου αναφέροντας ότι «τον εθεώρησε πάντοτε συνεργάτην αυτής» και ότι άκουγε «μετά προσοχής τας υποβαλλομένας εκάστοτε γνώμας αυτού» εγκρίνοντας «εκείνας μόνο εξ αυτών ας εθεώρησεν ως πρακτικάς ή πραγματοποιήσιμους». Επίσης, σημείωσε πως «το κυρίως έργον του Διευθυντού άρχεται από της ημέρας της ενάρξεως της λειτουργίας της Ζώνης δι ην θα έχη την απαιτουμένη δικαιοδοσίαν ώστε και ανάλογον να υπέχη ευθύνην». Ο Βάλσάμος επέμεινε στην παραίτησή του λέγοντας ότι «θα εξακολουθήσει εκτελών την υπηρεσίαν μέχρις ότου κανονισθή το ζήτημα ή ευρεθή άλλος διευθυντής». Το ζήτημα όμως δεν φαίνεται να έληξε και τον Ιούνιο του 1925 ο Βάλσαμος επανάφερε τη διαφωνία του υποστηρίζοντας ότι στον υπό έγκριση κανονισμό λειτουργίας της Ζώνης οι αρμοδιότητες ανάμεσα σε Διευθυντή και Επιτροπεία παραμένουν σε αλληλοσύγκρουση «καθότι υφίστανται προς εκτέλεσιν των αποφάσεων της επιτροπέιας δύο όργανα, η εκτελεστική επιτροπή και η διεύθυνση». Συνεπώς, ο ίδιος θεωρεί ότι «ως έχουν τα πράγματα […] εκτελεί χρέη διεκπεραιωτού και όχι διευθυντή». Ως εκ τούτου, υποβάλλει πάλι «την παραίτησίν του δεχόμενος παραμένη επί ένα περίπου μήνα μέχρι την εξεύρεσιν αντικαταστάτην». Ακολουθεί μια συζήτηση για το χαρακτήρα του νέου οργανισμού. Ο Γρηγοριάδης παρατηρεί ότι ο διευθυντής επαναφέρει θέματα πάνω στα οποία η επιτροπεία είχε αποφανθεί τελεσιδίκως και επισημαίνει πως οι προτεινόμενες αλλαγές θα προκαλέσουν δυσλειτουργία. Το μέλος της Επιτροπείας και διευθυντής της γενικής Διοίκησης Ιωάννης Λαζαρίδης υποστηρίζει ότι η ΕΖΘ είναι δημόσιος οργανισμός και όχι ιδιωτική επιχείρηση για να δώσει αρμοδιότητες πέρα του νόμου στον διευθυντή. Ο Βάλσαμος επιμένει, αλλά τελικά υπαναχωρεί μετά δεχόμενος τη διαβεβαίωση ότι η Επιτροπεία τον περιβάλλει με εμπιστοσύνη. Έκτοτε, ο ρόλος τους στις αποφάσεις φαίνεται να είναι πιο ενεργός.

Τον Νοέμβριο του 1926, ο Βάλσαμος θα υποβάλλει την παραίτησή του. Ο πρόεδρος θα ζητήσει να αναιρέσει την απόφασή του. Ο διευθυντής απαντώντας ευχαριστεί την επιτροπεία για την εκδήλωση «την προς αυτόν εμπιστοσύνης» της Επιτροπείας και εκφράζει «εν τούτοις τη λύπην του διότι ως και στο έγγραφο της παραίτησης αναφέρει λόγοι σοβαροί τον υποχρεώνουν να μην αποσύρει την παραίτησή του καιτοι τόύτο προξενεί σε αυτόν βαθειαν λύπην και δια την αγάπην ην τρέφει προς το έργον της ζώνης και δια την εξαιρετικήν εκτίμησιν ην αισθάνεται προς τον κ πρόεδρο και τα αξιότιμα μέλη.» Τέλος, προτείνει την έγκαιρη εύρεση αντικαταστάτη του. Ωστόσο, μέχρι την οριστική αποχώρησή του θα εκτελεί τα καθήκοντά του. Συγκεκριμένα, ο διευθυντής δέχεται να παραμείνει μέχρι 31 Δεκεμβρίου για να μη δυσχεράνει το έργο της επιτροπείας, αλλά πέραν της προθεσμίας αυτής «λυπείται ότι δεν δύναται να αναλάβη υποχρέωσιν και μόνον εάν αι περιστάσεις τω επιτρέψωσι θα ηδύνατο εν απολύτω ανάγκη ν’ αναβάλη επί μακρόν έτι την αποχώρησίν του». Τελικά, παραιτήθηκε στις 31 Μαρτίου 1927.

Ο Παύλος Καμπάς ήταν Πολιτικός μηχανικός και διευθυντής της τεχνικής Υπηρεσίας της ΕΖΘ. Το 1914 έλαβε το δίπλωμα Ecole Nationale des Ponts et Chaussees Paris. Την περίοδο 1915-1922 εργάστηκε ως Μηχανικός και έπειτα ως Νομομηχανικός Δημοσίων Έργων Υπουργείου Συγκοινωνίας. Από το 1922 έως το 1923 εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας, εργολήπτης έργων με γραφείο στην οδό Βενιζέλου 28, στη Θεσσαλονίκη.

Αρχικά για τη θέση του διευθυντή της Τεχνικής υπηρεσίας προτείνονται τρία πρόσωπα Φιλίντζας, Δημητρόπουλος και Καμπάς. Επειδή όμως τελικά ο πρώτος διορίσθηκε αλλού και η επιλογή έγινε ανάμεσα στους δύο τελευταίους. Στη μυστική ψηφοφορία, ο Καμπάς έλαβε πέντε ψήφους και ο Δημητρόπουλος μία.
Στις 14 Απριλίου 1925 ο Π. Καμπάς υποβάλλει την παραίτησή του επικαλούμενος λόγους υγείας. Εγκρίνεται το αίτημα μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης του και ανατίθεται στον Δημητρίου και Άκατο να φροντίσουν για αυτό. Με απόφαση της επόμενης συνεδρίασης προσλήφθηκε στη θέση του ο Γεώργιος Κοκόλης. Τον Ιούνιο του 1925, ο Π. Καμπάς θα υποβάλει πρόταση συμμετοχής σε έναν από τους διαγωνισμούς της ΕΖΘ. Η πρότασή του θα απορριφθεί όμως γιατί δεν είχε καταθέσει το πτυχίο του. Η αιτία της απόρριψης θα προκαλέσει τις διαμαρτυρίες του

Ο Ηλιάδης Σωτήριος διετέλεσε γραμματέας της Επιτροπείας της ΕΖΘ από 3/11/1923 έως 30/8/1924. Ο μισθός του αυξήθηκε από 1 Ιουλίου 1924.

Δεύτερη Περίοδος ΛΤΘ:

Ο Ηλιάδης Σωτήριος ξεκίνησε να συμμετέχεις στις συνεδριάσεις της επιτροπείας από τις 14 Οκτωβρίου του 1933 έως;

Η Ανθούσα Ωρολογά του Μιχαήλ γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας το 1898.
Ήταν η πρώτη δακτυλογράφος, πρώτη γυναίκα και μία από τους πρώτους υπαλλήλους στην ΕΖΘ. Προσλήφθηκε με βάση απόφαση της Επιτροπείας 29 Δεκεμβρίου 1923 στις 2 Ιανουαρίου 1924. Ο μισθός της αυξήθηκε από 1 Φεβρουαρίου 1924, από 1 Οκτωβρίου 1924 και από 1 Ιουνίου 1925. Από 1 Μαΐου 1926 ονομάσθηκε επίσημα δακτυλογράφος. Στις 16 Ιουνίου 1926 ονομάσθηκε δακτυλογράφος Α΄, εντάχθηκε στην Εξωτερική Υπηρεσία. Από 1 Ιουλίου 1927 ο μισθός αυξήθηκε και από 1 Ιουλίου 1930. Στις 7 Νοεμβρίου 1930 τοποθετήθηκε στην Υπηρεσία Εμπορευμάτων και Τελών. Την 1 Απριλίου 1938 τοποθετήθηκε στο Τμήμα Διοικητικού. Από 1 Δεκεμβρίου 1937 της χορηγήθηκε προσαύξηση 5% επειδή συμπλήρωσε δεκαετία. Στις 19 Μαΐου 1939 έλαβε επίδομα ευδοκίμου παραμονής στο ίδιο βαθμο.
Την 1 Ιουλίου 1947 λαμβάνει αύξηση κ λόγω ευδοκίμου υπηρεσίας στον ίδιο βαθμό άνω των 21 ετών. Στις 2 Μαρτίου 1948 τοποθετήθηκε οριστικά στο Τμήμα Αποθηκεύσεων.

Ο Ιωάννης Βογιατζής ή Βογιαντζίδης προσλήφθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1924 στη θέση του κλητήρα. Απολύθηκε στις 9 Αυγούστου 1925 ύστερα από αίτηση παραίτησης την 1η Αυγούστου 1925.

Ο Μενέλαος Οικονόμου διετέλεσε γραμματέας και προσωρινός ταμίας της ΕΖΘ από 1 Οκτωβρίου 1924 με απόφαση της Επιτροπείας ΕΖΘ στις 13/9/1924. Ήταν τελειόφοιτος φοιτητής. Παραιτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1924 για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Γεωργαντζόπουλος ή Γεωργαντζόγλου Χαράλαμπος του Γεωργίου γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια Μικράς Ασίας το 1873. Ήταν έγγαμος και δεν είχε στρατευθεί. Προσλήφθηκε από την ΕΖΘ στις 22 Ιουνίου 1925. Απολύεται από 1η Ιουνίου 1926.

Ο Προβιαδάκης Τζεμάλ του Σαμή γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1892. Ήταν έγγαμος και είχε υπηρετήσει ως έφεδρος υπαξιωματικός.
Προσλήφθηκε στην ΕΖΘ ως φύλακας στις 16 Ιουλίου 1925 με απόφαση της Επιτροπείας ΕΖΘ στις 15/7/1925. Την 1 Φεβρουαρίου1926 προάχθηκε σε θυρωρό. Την 1η Μαΐου 1926 θα έχει το βαθμό του θυρωρού στην υπηρεσία Ασφάλειας της ΕΖΘ. Την 1 Ιουλίου 1927 θα είναι επόπτης θυρών Α΄. Την 1η Οκτωβρίου 1940 παραιτήθηκε.

Ο Λυκοβαρδάκης Νικόλαος του Ευστράτιου γεννήθηκε στα Χανιά το 1889. Ήταν έγγαμος με πέντε παιδιά και ήταν τελειόφοιτος Σχολαρχείου. Υπηρέτησε ως έφεδρος υπαξιωματικός.
Προσλήφθηκε στην ΕΖΘ ως φύλακας στις 16 Ιουλίου 1925 με απόφαση της Επιτροπείας ΕΖΘ στις 15/7/1925. Την 1η Μαΐου 1926 θα έχει το βαθμό του φύλακα στην υπηρεσία Ασφάλειας της ΕΖΘ. Την 1η Ιουλίου 1927 προάχθηκε σε Επόπτη Θυρών Β΄. Στις 24 Αυγούστου 1929 προάχθηκε σε Επόπτη θυρών Α'. Στις 23 Ιουλίου 1935 απολύθηκε από την υπηρεσία δυνάμει της Δ' Συντακτική πράξης. Στις 23 Μαρτίου 1936 επανήλθε στην υπηρεσία. Στις 19 Μαΐου 1939 λαμβάνει επίδομα λόγω ευδοκίμου παραμονής στον ίδιο βαθμό. Τις 4 Ιουλίου 1939 του εκφράζεται η ευαρέσκεια για τη συμβολή του στην αποτροπή πλημμύρας στην αποθήκη και του δίδεται υλική αμοιβή.

Στις 11 Νοεμβρίου 1944 φαίνεται ότι είναι αποσπασμένος στην υπηρεσία Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Θεσσαλονίκης, αλλά πιθανόν να έχει αποσπαστεί νωρίτερα. Την 1 Ιουλίου 1945 επέστρεψε λογικά από την απόσπαση.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1948 προάγεται σε υπαρχιφύλακα Β'. Στις 18 Ιανουαρίου 1949 προάγεται σε γραμματέα Β'. Στις 23 Μαΐου 1949 του απονέμεται έπαινος για επιδειχθείσα δραστηριότητα κατά την πυρκαγιά στις 18 και 25 Ιανουαρίου 1949. Στις 19 Δεκεμβρίου 1950 προάχθηκε σε υπαρχιφύλακα Α'. Στις 7 Απριλίου 1953 απολύεται έπειτα από αίτημα παραίτησης του ιδίου.

Ο Θεοφανίδης Θεοφάνης του Γεωργίου γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1898. Προσλήφθηκε στην ΕΖΘ ως φύλακας στις 17 Ιουλίου 1925 με απόφαση της Επιτροπείας ΕΖΘ στις 15 Ιουλίου 1925. Θα απολυθεί κατόπιν εισήγησης του αρχιφύλακα Στραβάκου στις 5 Δεκεμβρίου 1925 επειδή επέδειξε σχετική αμέλεια.