Showing 260 results

Ο Ανδροκλής Δημητρίου του Δημητρίου και της Ραλλούς ήταν τακτικός υπάλληλος της Γαλλικής Εταιρίας, και του ΛΤΘ. Γεννήθηκε το 1885 στην Τυρολόη Ανατολικής Θράκης. Αποφοίτησε από την Δ΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Το 1906 ωστόσο βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη, ενδεχομένως να είχε μετοικήσει νωρίτερα. Τον Αύγουστο 1916 παντρεύτηκε την Ολυμπία Γαϊτανάκη με την οποία έκαναν δυο παιδιά, μία κόρη και έναν γιο. Ο γιος του μετά την στράτευσή του το 1945 κλείστηκε σε φρενοκομείο.
Ο Δημητρίου ξεκίνησε να εργάζεται στο λιμάνι από πολύ νεαρή ηλικία, περίπου 21 ετών. Προσλήφθηκε από την Γαλλική Εταιρία το 1906 στην Υπηρεσία Γερανών ως υπάλληλος χειριστής μεγάλων γερανών. Το 1912 βρίσκεται στην υπηρεσία, όπως και τους πολέμους του 1912-1913 και 1915-1918. Απολύθηκε από τον στρατό το 1921. Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 προσλήφθηκε στην ίδια θέση από το ΛΤΘ και παραμένει στην ίδια θέση στο οργανόγραμμα του 1935. Αργότερα, το Τμήμα του εντάσσεται στη Μηχανολογική Υπηρεσία. Το 1939 προβιβάσθηκε στο βαθμό του Γραφέα Α. Τον Απρίλιο του 1948 χαρακτηρίζεται από τον προϊστάμενο οικονομικών υπηρεσιών Ηλία Ιώβη ως «πρόθυμος εις την υπηρεσίαν του» με «τεχνικήν κατάρτισην και πείραν λίαν καλήν». Περιγράφεται ως «τύπος αγαθός, ανεξίκακος, συμπεριφέρεται με σεβασμόν προς τους ανωτέρους του και πραότητας προς τους συναδέλφους του». Για αυτό το λόγο έλαβε επίδομα ευδοκίμου υπηρεσίας» και έλαβε βαθμό καθώς μέχρι τότε ανήκε στους «αδιαβάθμητους υπαλλήλους». Το 1949 φαίνεται ότι αρρώστησε. Συνταξιοδοτήθηκε στις 15 Απριλίου 1950. Ωστόσο, συνέχισε να εργάζεται στο ίδιο πόστο ως έκτακτος υπάλληλος μέχρι τις 30 Μαρτίου 1954 όταν απολύθηκε μαζί με άλλους συνολικά 41 εκτάκτους υπαλλήλους από το ΔΣ ΕΖΛΘ.

Ο Περικλής Δερβίσης του Δημήτρη και της Χρύσας, κάτοικος Θεσσαλονίκης Παύλου Μελά 15. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ήταν απόφοιτος νυκτερινής εμπορικής σχολής. Ανήκε στην κλάση του 1941 και υπηρέτησε ως δεκανέας στην ΕΣΑ. Προσελήφθη στις 15 Μαρτίου 1939 ως έκτακτος. Μονιμοποιήθηκε αργότερα. Τοποθετήθηκε αρχικά ως βοηθός Λογιστή Τεχνικής Υπηρεσίας. Την περίοδο της Κατοχής που η Τεχνική Υπηρεσία δεν λειτουργούσε τοποθετήθηκε στο Λιμενικό Φόρο Ξηράς ως εισπράκτορας μέχρι που επιστρατεύτηκε και ο ίδιος στις 15 Μαΐου 1945 ως έφεδρος δεκανέας στην Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία (κλάση 1941), μάλιστα με σχετικές αιτήσεις 1945-46 ζητά την τακτοποίηση της θέσης του και να του καταβληθούν οι αμοιβές του ως έφεδρος. Αναφέρονται δύο προαγωγές, σε Γραμματέα Β στις 10/5/1945 και σε υπηρεσιακή έκθεση στις 24/4/1948 προτείνεται για προαγωγή στον επόμενο βαθμό ως φίλεργος και ευσυνείδητος με ανεπίληπτη συμπεριφορά. Εργάστηκε επίσης στη Γραμματεία του ΛΤΘ και στο Τμήμα Ελέγχου ΕΖΛΘ, Αποθήκη Α. Το διάστημα 1950-1955 υπάρχουν αρκετές κλήσεις σε απολογία, επιπλήξεις και πρόστιμα λόγω απουσιών που χαρακτηρίζονται αδικαιολόγητες και τελικά στις 30/1/1956 του κοινοποιείται έγγραφο οριστικής απόλυσης «δι αδικαιολόγητον εξακολουθητικήν αποχήν από της εκτελέσεως των καθηκόντων σας» μετά από τη σχετική διαδικασία εξέτασης του θέματος από Υπηρεσιακό Συμβούλιο, Απόφαση ΔΣ ΕΖΛΘ και δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Ο Σωτήριος Δημητριάδης ήταν δικηγόρος από την Σκόπελο και δραστηριοποιούταν στην Θεσσαλονίκη την περίοδο του μεσοπολέμου. Στις δημοτικές εκλογές του 1929 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στηρίζοντας το ψηφοδέλτιο του Νικόλαου Μάνου με τον τίτλο Μακεδονική Πολιτική Οργάνωση λαμβάνοντας 7124 ψήφους. Αμέσως ανέλαβε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου μέχρι τις 10 Ιουνίου 1930. Τότε ανέλαβε δημαρχεύων στο μεσοδιάστημα μετά τη λήξη της δημαρχίας του Νικόλαου Μάνου και μέχρι να αναλάβει ο Χαρίσιος Βαμβακάς, δηλαδή μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1930. Την εποχή λοιπόν που σχεδιαζόταν να του ανατεθεί η ευθύνη του νομικού συμβούλου του ΛΤΘ ήταν ένας διαπρεπής άρχοντας της πόλης και καταξιωμένος δικηγόρος. Στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο μετά τις εκλογές του 1930 συμμετέχει εκ νέου, Δεν στ=υμμετέχει όμως στο δημοτικό συμβούλιο που εκλέχτηκε με τις εκλογές στις 11 Φεβρουαρίου 1934.

Ο Σώτος Δημητριάδης υπήρξε ο πρώτος νομικός σύμβουλος του ΛΤΘ. Η απόφαση λήφθηκε με αφορμή την υπογραφή της σύμβασης του ΛΤΘ με την Γαλλική Εταιρεία καθώς εκτιμήθηκε πως το ΛΤΘ χρειάζεται έναν μόνιμο νομικό σύμβουλο. (Πρακτικά ΛΤΘ, τόμος πρώτος, 5η Συνεδρία, 17/2/1930) Αναλαμβάνει με γνωμοδοτήσεις να στηρίζει το έργο της διοίκησης σε θέματα εργατικά ή σε αντιδικίες με άλλους φορείς ή να συντάσσει τις διάφορες συμβάσεις. Το 1935 κέρδισε στο εφετείο μια αγωγή του ΛΤΘ σε βάρος της Αγροτικής Τράπεζας διότι δεν απέδιδε τα λιμενικά δικαιώματα για τα εμπορεύματα που παρελάμβανε ή φόρτωνε. (Πρακτικά ΛΤΘ, τόμος δεύτερος, 148η Συνεδρία, 22/3/1935)
Στις 1 Απριλίου 1935, ο Σώτος Δημητριάδης ορίστηκε μέλος της Επιτροπείας του ΛΤΘ ως εκπρόσωπος του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στις 8 Απριλίου 1935, στην 152η Συνεδρίαση συγκροτήθηκε το νέο σώμα υπό την προεδρεία του αντιπροσώπου της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας Ν. Κώττα. Ο Δημητριάδης εκλέχθηκε με 10 ψήφους μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. (Πρακτικά ΛΤΘ, τόμος δεύτερος, 152η Συνεδρία, 8/4/1935)
Στις 13 Οκτωβρίου 1956 ορίστηκε προϊστάμενος του Δικαστικού Τμήματος της ΕΖΛΘ.
Στα 1959 διαχειρίζεται την υπόθεση Σοκόνυ, μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις του οργανισμού. Συνταξιοδοτήθηκε από την ΕΖΛΘ στις 16/1/1960

Ο Χρήστος Καραδήμος προσελήφθη στις 6/9/1948 από το ΛΤΘ ως έκτακτος επόπτης καθαριότητας, από 1/12/1953 εργάστηκε ως Σημειωτής στην Υπηρεσία Γερανών ΛΤΘ και απολύθηκε από την ΕΖΛΘ στις 31/3/1954 μαζί με άλλους συνολικά 41 εκτάκτους υπαλλήλους από το ΔΣ ΕΖΛΘ.

Ο Γεώργιος Πολυλώνης ή Κοκκινάκης του Νικολάου και της Θεοδώρας, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν κάτοικος Θεσσαλονίκης οδός Γραβιάς 28, ήταν απόφοιτος του Αυτοκρατορικού Λυκείου Σεράι Κωνσταντινουπόλεως κατά δήλωσή του. Προσλήφθηκε στο ΛΤΘ στις 20 Φεβρουαρίου 1930 και ανήκε στους 16 έμπιστους της νέας διοίκησης του ΛΤΘ οι οποίοι αντικατέστησαν τους 16 που δεν προσλήφθηκαν αν και προέρχονταν από τη Γαλλική Εταιρία. . Ο Γεώργιος Κοκκινάκης ήταν μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου υπαλλήλων ΛΤΘ, όταν ιδρύθηκε το 1930.Τοποθετήθηκε Προϊστάμενος στην Εξωτερική Υπηρεσία Συμβατικών Δικαιωμάτων, όπου βρίσκεται στο οργανόγραμμα του 1935 και για μικρό χρονικό διάστημα στο Ελεγκτήριο, ενώ το 1948 βρίσκεται στην Υπηρεσία Είσπραξης Λιμενικού Φόρου Ξηράς ως Επιθεωρητής. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, από τα μέσα του 1942 μέχρι τα μέσα του 1944 επιδίωξε και κατάφερε να πάρει απόσπαση στην Αυτόνομη Υπηρεσία Επισιτισμού Μακεδονίας. Αυτή η στάση του ενόχλησε τον οργανισμό καθώς η διοίκηση προσδοκούσε από τα ανώτερα στελέχη να δίνει το 'καλό παράδειγμα', για αυτό η έκθεση αξιολόγησης για τον Κοκκινάκη από τον Διευθυντή θα είναι αρνητική. Στις 29 Απριλίου 1949 έλαβε προαγωγή σε Τμηματάρχη Β΄. Από το 1950 μέχρι και αρχές του 1954 έλαβε χώρα συνεχής δικαστική διαμάχη σε όλους τους βαθμούς (Ειρηνοδικείο, Πρωτοδικείο, Εφετείο, Νομικό Συμβούλιο του Κράτους) για την διόρθωση της ηλικίας εκ μέρους του προς αποφυγή απόλυσης λόγω ορίου ηλικίας και προτάσεις αντίκρουσης από ΛΤΘ καθώς και εκτεταμένη αλληλογραφία μεταξύ Υπουργείων, Νομαρχίας και ΛΤΘ. Τελικά απολύθηκε από 18 Ιουλίου 1954

Ο Αντώνιος Κερεστεντζής του Αθανασίου και της Αγγελικής, κάτοικος Θεσσαλονίκης οδός Σαπφούς 19, γεννήθηκε το 1905 στην Θεσσαλονίκη. Ήταν απόφοιτος Γαλλικού Γυμνασίου και Καθολικός στο θρήσκευμα, εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις με την κλάση του 1925, έγγαμος με την Άννα Δελλιγ του Κύρου και της Ευδοξίας και με 2 παιδιά, την Αγγελική και την Μαρία-Ευδοξία. Είχε προϋπηρεσία στην Γαλλοελληνική Εταιρία Εκμεταλλεύσεως Λιμένος Θεσσαλονίκης από 11/2/1924 έως 19/2/1930 ως υπάλληλος Στατιστικής και Ελεγκτής Λιμενικών Δικαιωμάτων. Στο ΛΤΘ προσελήφθη από 20/2/1930 στην ίδια θέση καθώς διατηρείται το ίδιο οργανόγραμμα, από 15/5/1930 χαρακτηρίζεται Γραμματέας Β΄ και στις 29/4/1939 διαβαθμίστηκε σε Λογιστή Α΄. Το 1935 με το νέο οργανόγραμμα έχει μεταφερθεί στο Τμήμα Λογιστηρίου και Ελέγχου. Συνολικά υπηρέτησε σε Συμβατικά Δικαιώματα Στατιστική και Λογιστήριο μέχρι το 1942 οπότε του ανατέθηκε το Ταμείο. Στις Εκθέσεις Υπηρεσιακής Ικανότητας χαρακτηρίζεται ως υπόδειγμα υπαλλήλου, ευρείας εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης, έμπειρος, άριστος γνώστης των σκοπών του Οργανισμού και φιλομαθής. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1954 εμφανίζονται ατασθαλίες οικονομικές που αφορούν κρατήσεις υπέρ του Ταμείου Συντάξεων Υπαλλήλων Λιμενικών Ταμείων και ΙΚΑ και καταγγέλλεται από τον Προϊστάμενο Οικονομικών Υπηρεσιών Δημ. Πρωτοπαπά ότι δεν έκανε τις σχετικές καταθέσεις στην τράπεζα. Ξεκινά οικονομικός έλεγχος από τον Επιθεωρητή Δημοσίων Υπολόγων Ευστάθιο Μπαθρέλλο ο οποίος μετά από εξέταση των σχετικών εγγράφων του καταλογίζει τα αντίστοιχα ποσά. Καλείται σε απολογία, όπου υποστηρίζει ότι πρόκειται για δικαιολογημένες καθυστερήσεις και όχι ιδιοποίηση χρηματικών ποσών, ωστόσο τίθεται εκτός υπηρεσίας όσο διαρκεί η δικαστική διαδικασία. Μετά την οριστική του καταδίκη από το Εφετείο Θεσσαλονίκης σε 11 χρόνια κάθειρξη και 10 χρόνια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων «δι ιδιοποίησιν χρημάτων ανηκόντων εις το τέως ΛΤΘ» και μετά την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης, εκδίδεται Απόφαση και του γνωστοποιείται η απόλυση με ισχύ από 8/10/1955, οπότε και τελεσιδίκησε η υπόθεση.