Showing 14 results

Ο Κίμων Ραπτόπουλος του Ιωάννη γεννήθηκε το 1916 στο Βόλο, είχε απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου και ήταν έγγαμος. Είχε υπηρετήσει ως έφεδρος οπλίτης τη θητεία του κατά το μεσοπόλεμο. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου υπηρέτησε στον Εθνικό Στρατό και σύμφωνα με τον νόμο 751/1948, «περί προστασίας των απολυομένων εκ των υπηρετούντων ή υπηρετησάντων εις τας τάξεις του στρατού κατά την διάρκεια της παρούσης κατά του έθνους συμμοριακής δράσεως», ανέλαβε καθήκοντα στο Τμήμα Μεταφορών ως διαλογέας-σημειωτής την 1η Μάρτη 1950. Μεταξύ άλλων ήταν διαχειριστής με ευθύνες παραλαβής-παράδοσης εμπορευμάτων, συμπλήρωσης της γραφικής εργασίας στις αποθήκες, όντας μάλιστα και διαχειριστής σε ορισμένες από αυτές, ενώ είχε και ευθύνες για την εποπτεία των εργαζομένων στα μηχανικά μέσα, για την σύνταξη εκθέσεων και πρωτοκόλλων παραλαβής εμπορευμάτων, αλλά και για την εποπτεία της διαδικασίας φορτοεκφόρτωσης πλοίων, ενώ ο ΄ίδιος εργάστηκε και ως σημειωτής ατμοπλοίων. Στις 17 Απριλίου 1952 προάχθηκε σε φύλακας με βαθμό Γραφέα Α΄. Στις 19 Ιουλίου 1954 τοποθετήθηκε προσωρινώς στο Τμήμα Φορτοεκφόρτωσης και μεταφορών ΕΖ. Στις 12 Ιουλίου 1957 εντάχθηκε στην οργανική θέση του Β1 Κλάδου Διοικητικών Υπαλλήλων της Β΄Κατηγορίας με βαθμό 8ο. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1957 προάχθηκε σε βαθμό 7ο.
Στις 11 Αυγούστου 1979 υπέβαλλε την παραίτηση του.

Ο Αριστοτέλης Κιούπης του Νικολάου και της Μορφούλας γεννήθηκε το 1915 στον Άγιο Πρόδρομο Χαλκιδικής. Κατά την παιδική του ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα, ενώ ήταν απόφοιτος Δημοτικού. Το 1936 υπηρέτησε τη θητεία του στη Μοίρα Αυτοκινήτων. Το 1938 απέκτησε δίπλωμα οδηγού και πτυχίο οδηγού ελκυστήρα. Από τον Οκτώβριο 1945 μέχρι 15 Μαΐου 1947 εργαζόταν στην ΥΕΚΑ ως οδηγός. Παντρεύτηκε την Ζαφειρώ Κιούπη από την Θεσσαλονίκη και από το γάμο τους προέκυψαν δύο τέκνα. Η σύζυγός του θα αποβιώσει το 1970.
Στις 20 Νοεμβρίου 1952 προσλήφθηκε ως ημερομίσθιος έκτακτος υπάλληλος με καθήκοντα οδηγού ελκυστήρα (τρακτέρ) και τοποθετήθηκε στο Μηχανολογικό Τμήμα της Τεχνικής Υπηρεσίας. Στις 12 Ιουνίου 1958 προσλήφθηκε στην ΕΖΛΘ ως τακτικός υπάλληλος με καθήκοντα οδηγού χειριστή ελκυστήρων με 8ο βαθμό του Β& κλάδου Τεχνιτών Β΄ Κατηγορίας στο Μηχανολογικό Τμήμα της Διεύθυνσης τεχνικών Υπηρεσιών. Ταυτόχρονα, ήταν αποσπασμένος στο Τμήμα Φορτοεκφορτώσεων και μεταφορών της Ελευθέρας Ζώνης. Στο ένα Τμήμα θα εντάσσεται διοικητικά και στο άλλος τακτικά. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1960 μονιμοποιήθηκε ε[επειδή συμπλήρωσε 2ετή ευδόκιμη δοκιμαστική υπηρεσία. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1965 προάχθηκε κατ’ αρχαιότητα στο βαθμό 7ο. Το 1968 εκτός από οδηγός-χειριστής ελκυστήρα θα αναλάβει και χειριστής αυτοκινούμενου γερανού (Lorain. Στις 11 Ιουλίου 1969 προάχθηκε κατ’ εκλογή στον 6ο βαθμό. Το 1970 επιπλέον θα είναι και οδηγός μηιφορτηγού. Στις 20 Οκτωβρίου 1975 προάχθηκε στον 6ο βαθμό. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1976 διαπιστώθηκε η αυτοδίκαια κατάταξη στον Κλάδο ΜΕ5 Τεχνιτών. Την 1 Ιανουαρίου 1981 συνταξιοδοτήθηκε.

Ο Παπαβασιλείου Βασίλειος του Δημητρίου και της Αικατερίνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1910. Είχε ολοκληρώσει την Δ΄ Δημοτικού. Ήταν στρατιωτικής κλάσης 1930. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία από 3 Σεπτεμβρίου 1931 έως 16 Δεκεμβρίου 1933. Ήταν παντρεμένος με τρία παιδιά.
Στις 6 Ιουλίου 1935 προσλήφθηκε στην Υπηρεσία Έλξεως και Υλικού στους Σιδηροδρόμους Ελληνικού Κράτους, στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης, μέχρι τις 12 Αυγούστου 1937 αρχικά ως έκτακτος και στη συνέχεια μόνιμος επί σφυρηλάτει. Αρχικά, στις 2 Δεκεμβρίου 1938, προσλήφθηκε ως Σημειωτής Μηχανολογικής Υπηρεσίας Κινήσεως Γερανών ΛΤΘ. Στις 25 Φεβρουαρίου 1939 απέκτησε το βαθμό του Γραφέα Β και στη συνέχεια Γραφέα Α. Στις 2 Απριλίου 1954 τοποθετήθηκε στην Υπηρεσία Ασφαλείας ΕΖΛΘ.
Στις 19 Ιουλίου 1954 τοποθετήθηκε ως σημειωτής στην Υπηρεσία Φορτοεκφορτώσεως και Μεταφορών ΕΖΛΘ. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1956 τοποθετήθηκε στην Υπηρεσία Στάβλων ΕΖΛΘ ως επόπτης καθαριότητας αναπληρώνοντας ενίοτε τους φύλακες και άλλες βοηθητικές εργασίες. Στις 12 Ιουλίου 1957 εντάχθηκε στην οργανική θέση του Β1 Κλάδου Διοικητικών Υπαλλήλων Β΄Κατηγορίας και βαθμό 8ο. Στις 21 Οκτωβρίου 1957 προάχθηκε στον 7ο βαθμό. Συνταξιοδοτήθηκε στις 30 Ιουνίου 1962.

Ο Δημήτριος Βακαλούδης του Θωμά γεννήθηκε στις 11 Μάη 1931 στη Βάβδο Χαλκιδικής και ήταν έγγαμος με δύο παιδιά. Από τις 18 Ιουλίου 1953 μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου 1955 υπηρέτησε στο στρατό. Άρχισε να απασχολείται στον οργανισμό με σχέση προσωπικού ιδιωτικού δικαίου στις 19 Μάρτη 1962. Εργάστηκε αρχικά ως βοηθός τεχνίτη και οδηγός αυτοκινήτου. Στη συνέχεια ανέλαβε χρέη χειριστή μηχανημάτων καθώς το 1968 και το 1975 έλαβε πτυχίο και άδεια αντίστοιχα. Την 3η Ιούλη 1975 ζήτησε αποζημίωση για την επισκευή του αυτοκινήτου του, μετά από ζημιές που υπέστη από πυρκαγιά στην αποθήκη 20. Στις 15 Μάρτη 1985 ζήτησε την μονιμοποίηση του καθώς εργάζονταν ως έκτακτος που ανανεώνονταν η σύμβαση του. Στις 9 Μάρτη 1987 παρουσιάστηκε ως μάρτυρας σε δικαστική υπόθεση και στις 11 Μάη 1989 έλαβε επίδομα Στις 29 Μάη 1991 υπέβαλλε την παραίτηση προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί, η έγκριση της οποίας ανακοινώθηκε με εγκύκλιο διαταγή στις 4 Ιουνίου 1991, κατόπιν απόφασης του ΔΣ την 1η Ιουνίου 1991.

Ο Βασίλειος Νεοκοσμίδης του Ιωάννη και της Ελένης γεννήθηκε το 1928 στη Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε την 4η Γυμνασίου ήταν οδηγός ελκυστήρων και ήταν άγαμος. Ο πατέρας του Ιωάννης ήταν υπάλληλος της ΕΖΘ και ο γιός του προσλήφθηκε ως τακτικός υπάλληλος μετά το θάνατό του. Αρχικά ωστόσο ανέλαβε καθήκοντα στις 23 Απριλίου 1945 ως έκτακτος διαλογέας στο Τμήμα Διαλογέας Μεταφορών Ξηράς και Φορτοεκφορτώσεων Θαλάσσης ΕΖΘ, αλλά μετατέθηκε στο Τμήμα Αποθηκεύσεως. Στις 23 Ιουλίου 1948 τοποθετήθηκε ως βοηθός Αποθηκάριος Αποθήκης 16. Στις 26 Ιουνίου 1953 τοποθετήθηκε στην Αποθήκη 7 ως βοηθός αποθηκαρίου. Στις 30 Οκτωβρίου 1953 ανέλαβε την Αποθήκη Σάκκων Αδιαβρόχων. Κατά τη γενική τοποθέτηση του προσωπικού της ΕΖΛΘ μετά τη συγχώνευση των οργανισμών ΕΖΘ και ΛΤΙ τοποθετήθηκε στις 19 Ιουλίου 1954 στο Μηχανολογικό Τμήμα της Τεχνικής Υπηρεσίας. Στις 19 Ιουλίου 1955 τοποθετήθηκε στο Μηχανολογικό Τμήμα της Τεχνικής Υπηρεσίας ΕΖΛΘ ως οδηγός ελκυστήρα. Την 1 Ιουλίου 1958 ανέλαβε καθήκοντα ως τακτικός υπάλληλος με το βαθμό 8 του Β7 κλάδου Τεχνικών. Μονιμοποιήθηκε μετά το πέρας της διετούς δοκιμαστικής υπηρεσίας στις 19 Σεπτεμβρίου 1960. Στις 13 Δεκεμβρίου 1962 προάχθηκε στον 7ο βαθμό. Στις 15 Μαΐου 1965 προάχθηκε σε 6 βαθμό κατηγορίας Β. Την ίδια ημέρα έλαβε αύξηση 10% στο βαθμό του για τριετία. Το ίδιο στις 24 Απριλίου 1966. Στις 6 Νοεμβρίου 1967 μετατέθηκε στο Τμήμα Φορτοεκφορτώσεων τη Διεύθυνσης Ελευθέρας Ζώνης. Το 1967 εκτός από χειριστής ελκυστήρα θα αναλάβει την εποπτεία όλων των ελκυστήρων και αυτοκινούμενων Γερανών ως βοηθός επόπτη εργασίας στην περιοχή του Κεντρικού λιμένα. Στις 24 Απριλίου 1969 έλαβε αύξηση για τριετία στον ίδιο βαθμό. Το 1970 θα έχει αναλάβει την επίβλεψη της λειτουργίας των ελκυστήρων και μηχανημάτων στον Ανατολικό Τομέα. Το 1971 θα γίνει βοηθός προϊσταμένου Φορτοεκφορτώσεως. Το 1972 επικεφαλής χειριστών αυτοκινούμενων γερανών και ελκυστήρων και θα λάβει αύξηση λόγω τριετίας στον ίδιο βαθμό. Το 1973 αναπληρωτής προϊστάμενος Γραφείου Κινήσεως Μηχανημάτων και Πλωτών Μέσων ΟΛΘ. Την ίδια χρονιά έλαβε αύξηση. Στις 20 Οκτωβρίου 1975 προάχθηκε στον 5ο βαθμό και έλαβε αύξηση. Έλαβε εκ νέου αύξηση την 1 Ιανουαρίου 1976 και την 1 Ιανουαρίου 1978. Στις 27 Νοεμβρίου 1979 συνταξιοδοτήθηκε.

Ο Οδυσσέας Βουλγαρόπουλος του Φωτίου γεννήθηκε στις 14 Μάη 1928 στην Ομαλή Κοζάνης και ήταν έγγαμος με δύο τέκνα. Από τις 12 Δεκεμβρίου 1947 έως τις 18 Ιουλίου 1948 υπηρετούσε στο στρατό, όπως και από τις 13 Οκτωβρίου 1954 μέχρι την 21η Σεπτέμβρη 1959. Ανέλαβε καθήκοντα στις 30 Αυγούστου 1965 σαν χειριστής μηχανημάτων, καθώς από το 1965, το 1966 και το 1969 έλαβε πτυχία και άδειες χειρισμού μηχανημάτων. Απασχολήθηκε ως χειριστής-μηχανοτεχνίτης ελκυστήρα, ανυψωτικών και συναφών μηχανημάτων και εργάζονταν με σχέση ιδιωτικού δικαίου και συμβάσεις που ανανεώνονταν. Την 1η Ιουλίου 1986 πήρε αύξηση στο βασικό του μισθό και επίδομα, ενώ οι απολαβές του διαμορφώνονταν κατά καιρούς σύμφωνα με τους τίτλους και την περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση. Στις 6 Φεβρουαρίου 1989 υπέβαλλε αίτηση παραίτησης προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί, η οποία στις 22 Φεβρουαρίου 1989 έγινε δεκτή.